Stien Carlier is van opleiding baritonsaxofoniste en thuis in de jazz, zo speelt ze mee in Muze Jazz Orchestra het huisorkest van CC De Muze te Heusden-Zolder. Voor dit intieme project ruilde Stien evenwel haar saxofoon in voor haar eigen stem en synth.
In oktober 2016 overleed haar mama Solange. Na dat verlies werd liedjes schrijven een vorm van therapie voor Stien en vier jaar later, op de verjaardag van haar mama, brengt ze dit album uit met nummers die elk een ander aspect van het rouwproces beschrijven. De bonustrack Baby Mine, is opgedragen aan haar zussen.
Ze brengt haar muziek uit onder de naam Westhinder, een naam die ze ontleende aan het lichtschip West-Hinder II dat momenteel als museumboot te bezoeken is in Zeebrugge, de favoriete plek van haar moeder. Lichtschepen werden vroeger ingezet als bakens op wilde zee, zoals drijvende vuurtorens. Het is dan ook een album dat gaat over het licht dat altijd weer een weg terugvindt, hoe donker de duisternis ook is. Het is een album over onvoorwaardelijke liefde en hoe allesomvattend pijnlijk het verlies daarvan kan zijn. Een verhaal over rouw, eenzaamheid en dankbaarheid.
Voor dit album kreeg Stien ondersteuning van David Demuynck op piano, synth en bas en Daniel Vanderhoydonks op drums; collega’s en ex-studiegenoten van Stien uit het jazz-milieu. De gitaarpartijen zijn van de hand van The Guru Guru-gitarist Jan Viggria die ook instond voor de mix. Het album werd ingeblikt in de Limburgse Farm studio.
De langspeler opent met Forget, het het eerste nummer dat Stien schreef als troost voor de laatste momenten van haar mama. Het is een mooi, breekbaar pareltje dat de toon zet voor het volledige album. Elke song zit mooi in elkaar en is prachtig ingekleurd met warme arrangementen die de knappe zachte stem van Stien heerlijk aanvullen.
Verwacht niet allemaal donkere nummers maar wel knap uitgebalanceerde popsongs die veel hoop uitstralen. Me & Her en My Moon My Mom klinken zelfs heel vrolijk. Het Nederlandstalige Hey Mama is een sterke electropopsong en in Once More One More Time komt ze zelfs heel stevig uit de hoek. Maar de meeste songs zijn ingetogen pareltjes die het gemis mooi samenvatten waardoor het ook een mooi eerbetoon is aan haar moeder en de relatie die ze samen hadden.
Op de symbolische datum 8 mei, Moederdag, stelt Westhinder dit pakkende album voor in de Hasseltse Muziekodroom.
