Iedereen heeft wel eens een mixtape gemaakt. Een verzameling songs die je geselecteerd hebt voor als je op reis wil, 90 minuten muziek voor in de auto omdat de radio je favoriete songs niet speelt of (kwestie van het wat romantisch aan te pakken) een verzameling songs die je op een tape hebt gezet om de liefde van je leven voor je te winnen. Fenne en Kobe van sentimental hebben er ook ééntje gemaakt. De missie van de twee is duidelijk: het publiek in contact brengen met pareltjes. De rode draad? Behalve de hoge kwaliteit ervan, gaat het om één voor één Belgische bands.
We zouden het simpel kunnen houden door je de raad te geven om op Spotify te klikken en ze zelf te ontdekken, maar omdat goede muziek nog altijd wat woorden kan gebruiken, zullen we je begeleiden. Want laat ons duidelijk en wel wezen, hoewel bij alles in het leven wat geluk in het spel moet zitten, kan je er je ziel op verwedden dat deze tape een paar bands bevat die het wel eens zouden kunnen maken, ofschoon sommigen van hun in de underground nu al een begrip zijn.
Niets beter dan met een goed begin aanvangen, en Rumours is dan ook een droomstart. Last Night is het eerste wat we horen sinds hun bejubelde debuut Megamix. Donkere elektronica die niet vies is van pop, zonder dat men door de knieën moet gaan, simpelweg omdat deze vier weten hoe een goed nummer in elkaar steekt, en het is nog verslavend ook!
Geheel nieuw, voor ons althans is het trio Slumberland die de muzikale duizendpoot Jochem Baelus in haar rangen heeft (juist, van Echo Beatty!) Roomers Of Rumours (we houden van die titel) is heerlijke rauwe postpunk met dreigende martial drums. Savage Republic is nooit ver weg, en meteen aangestipt als “groepje om te onthouden”.
Teambuilding is het gloednieuwe soloproject van die andere Belgische muzikale kameleon: Bert Vliegen. De Limburger die ons al kippenvel bezorgde met Teen Creeps en natuurlijk Sophia, maakt op zijn eentje intieme slowcore. Minimaal, maar doordringend.
Over de Bruggelingen van Sunflower raken we ook maar niet uitgepraat. Onlangs verscheen op sentimental hun debuut-ep, daaruit werd Inhuman getrokken. New wave die wat naar de 80’s lonkt zonder dat het er al te dik op ligt, en vooral muziek die vol diepe emoties verpakt zit. Referenties laten we achterwege, het geluid van Sunflower zul je sowieso wel leren kennen…
In dit land wordt er ook nog stevige noise-shoegaze gemaakt en wie een beetje zijn weg in het doolhof van de underground kent, komt ontegensprekelijk uit bij Ohio Mark. Het is een cliché om te zeggen, maar Lucid Lake kan je omschrijven als het zaligste van My Bloody Valentine zonder dat de song ook maar één seconde een cliché vormt. Meer van dat lawaai…
Op de sentimental-tape horen we na twee jaar stilte opnieuw iets van paper hats. De vier hebben altijd een zwak gehad voor moeilijke titels (deze keer is het N.I.C. hoofdstuk 1 geworden). Waar die N.I.C. voor staat hebben we het raden naar, wel weten we dat dit kwartet nog steeds de beste Krautrockband van dit land is, en het swingt nog ook!
Een band die met iedere release alsmaar beter wordt is Public Psyche. Hier present met Luminate. Als er één adjectief bij deze heren past dan moet het wel “bezwerend” zijn. Public Psyche doet iets met je innerlijke ik. Dat belooft voor de opvolger van No New Violence…
El Yunque blijft wat ons betreft nog altijd de meest ondergewaardeerde band van dit land, al was het maar omdat ze samen met Image van Whispering Sons de plaat van 2018 hebben uitgebracht. Uit de gele trukendoos van O Hi Mark komt Sword Beach. Probeer vooral niet om deze Limburgers te omschrijven, het lukt je toch niet… gewoon luisteren!
Bij El Yunque zit Giel Cromphout en Novgrod is diens soloproject. Hunters is het ideale visitekaartje van deze donkere, ingetogen bedroompop met een hoek af.
Uiteraard mocht Fornet niet ontbreken op deze mixtape. Als ons geheugen ons niet in de steek laat, dachten we dat de taperelease van hun debuut de eerste release was op sentimental. Waar we wel zeker van zijn is dat Fornet één van de beste postpunkbands van dit land is. Door ons al eens vergeleken met The Fall, en wat kan beter als je postpunk maakt? Moonlit die deze tape siert, klinkt bijna als een hit.
Er is leven na Soldier’s Heart en dat bewijst Ferre Marnef met glans met zijn nieuwste project Sergeant. Mystieke, Afrikaanse ritmes met postpunk-funkinvloeden à la A Certain Ratio. Hebben we het woord bezwerend al gebruikt bij het bespreken van deze tape?
De ontdekking van deze tape (gewoonweg omdat we er nog nooit van gehoord hadden) is de muziek van Pieter Vochten en Jasmin Smolders, samen goed voor First. Losing is donkere elektro dat wat in de lijn ligt van Rumours en Fär. Maar luister vooral. De tape heeft hetzelfde begin- als eindpunt: Gent. Vaal is een trio dat vooral opvalt door zijn eigenzinnigheid. Krautrock met een weemoedig industrial-kantje, trouwens wie zijn song Fanfare doopt heeft sowieso dat streepje voor.
De 90 minuten zitten erop, om in de tapesfeer te blijven: rewind!
