Een Fin en een Zwitser die samen onder de Ural Umbo vlag hun muzikale exploten tentoonspreiden. De heren Reto Mäder en Marko Neuman waren of zijn ook nog actief in projecten met welluidende namen als Sum Of R, JeGong,
RM74, Dark Buddha Rising, Waste Of Space Orchestra en Convocation. Mäder werkte voor z’n eerste Ural Umbo releases ook nog samen met drummer Steven Hess (Pan American, Locrian).
Consouling kennende, weten we al op voorhand dat het universum van het duo zich in de duistere regionen zal bevinden. In dit geval een heerlijke horror soundtrack. Onheilspellende synths die niet zouden misstaan bij iets van Hitchcock, Tim Burton of zelfs Jonas Govaerts’ Welp, komen ons al meteen tegemoet in Dance Of Duality maar krijgen algauw versterking van een heerlijk log edoch groovend drumritme en spookachtige stemmen achter de Victoriaanse wandkast. Non-Form wordt gekenmerkt door drums die iets jazzier uit de hoek komen, synths die zacht zoemen en de geesten achter die wandkast die een occasionele klop geven om hun aanwezigheid duidelijk te maken. De eerste echte vocalen en dus song is How I Got There?, die serieuze raakpunten vertoont met Swans, Pharmakon en Diamanda Galas. De aanwezige geesten zetten het nu op een rochelen tussen de helse gezangen.
Shape Of Noise doet z’n naam alle godverdomse eer aan met een bijna twee minuten durende intro van ijzingwekkend gekrijs dat nog eens door de distortion is gehaald om dan tot de meest slepende track van het album te komen. De rust keert een beetje weer met The Proximity Of Trauma, waarin het lijkt alsof Vincent Price hemzelve zich achter het pijporgel zet en de vocalen twijfelen tussen hel en hemel. Nog meer klopgeesten en spoken gevlucht uit een H.P. Lovecraft verhaal omgeven door een gure stormachtige wind duiken op in Landmarks And Tears.
Het exorcisme lijkt enigszins gewerkt te hebben en de demonen iets gekalmeerd in Against Our Understanding, dat drijft op licht pulserende synths en dubby ritmiek. Die teneur zet zich verder op An Unquestionable Belief In Subliminal Messages. De boodschap waarvan sprake, lijkt gesampled en de donkere tomslagen worden vergezeld door synths die als zonnestralen komen priemen door de vuile ramen van de kerker.
Outer Dimensions And Inner Problems brengt die verlichting tot een hoogtepunt dat ook op The Virgin Suicides soundtrack van Air had kunnen staan, om dan de geesten op het zuchten van de wind en ritmeloos het luchtruim in te sturen. Ze laten daarbij nog éénmaal hun tanden zien om dan snikkend afscheid te nemen.
Intrigerende plaat die zich het best laat beluisteren tijdens een seance bij kaarslicht of op je volgende Halloween party. Waar je gegarandeerd iedereen de stuipen op het lijf zult jagen.
