Multikulti Project is een label, een organisatie, een collectief gevestigd in Poznan, Polen dat zich specialiseert in het uitbrengen van niet voor de hand liggende (free-)jazz waarbij een poule muzikanten in voortdurend wisselende bezettingen en groepsnamen de gelegenheid krijgt om hun muziek aan een breder (al is dat relatief) publiek te laten horen.
Drummer Fernando Lamas gaat in zee met gitarist Pablo Rega (onder meer ook bij Improvised Explosive Device Octet) en saxofonist Luis Erades Ortega (ook Amoeba Split), die zowel bas als alt tot zijn beschikking heeft. En het moet gezegd, Erades kan een aardig toefje blazen en trekt bij momenten het laken heel erg naar zich toe. Niet dat het resterende duo zich zomaar laat wegzetten. Rega doorboort de saxofoon uithalen met sterk en soms behoorlijk wild en atonaal gitaargeweld terwijl Lamas pogingen onderneemt om de boel strak en samenhangend te doen klinken.
Falen doet hij maar in dit soort naar een kakofonie neigende geïmproviseerde jazz vinden we dat niet erg. Het trio onderscheidt zich namelijk vooral door het felle gitaarspel, waar de meeste trio’s zouden kiezen voor een contrabas.
Opener Fuckin The Palace is een lastige binnenkomer, vooral door de felle sax uithalen die ei zo na onze oren pijnigen. Het is een bewuste keuze om het ons niet te gemakkelijk te maken. De Spanjaarden bouwen namelijk hun set geleidelijk op en een stuk als I’m Not A Sexual Harasser maakt ook duidelijk dat het trio niet alleen maar wil musiceren maar ook een duidelijke boodschap wenst over te brengen.
Vier stukken zijn het die uitmonden in het heerlijk overstuurde Ode To Marjorie Cameron dat doet denken aan de exploten van FMP (Free Music Production), een label dat sinds 1972 de wereld verblijdt met free jazz in al zijn mogelijkheden.
Trinity is zeker geen voer voor de modale jazzliefhebber die op zondagochtend zachtjes wil wakker worden na een nachtje stappen. Aandachtig luisteren en je laten verrassen is een heel wat betere insteek.
