Overrompeld waren we weer door de nieuwe lichting releases op Cruel Nature. Dermate zelfs dat we niet door hadden dat één ervan een stuk vroeger uit kwam dan de rest van de downloads die we ontvingen. En het is dan nog niet van de minste ook.
Het trio Toru , ontstaan in 2019, brengt namelijk precies het soort instrumentale herrie waar we heel erg van houden. Mathrock, experimentele metal, noise, elektroakoestische gedeeltes en een gedrevenheid waar we nooit genoeg van kunnen krijgen. Bovendien swingt het allemaal ook nog als een tierelier, hoe freaky ze soms ook op hun instrumenten uit de hoek komen.
Arthur Arsenne (gitaar, bas, synthesizers, bellen), Héloïse Francesconi (gitaar, synthesizer, fluit, allerhande objecten) en Nicolas Brisset (drums, percussie) spelen een ver doorgedreven versie van noiserock met veel oog voor detail, contrast en intensiteit.
Om te repeteren moeten de drie leden, afkomstig uit respectievelijk Nice, Marseille en Lyon, wel enige moeite doen. Vandaar deels dat er met veel plezier geïmproviseerd wordt en daarna pas gestroomlijnd te komen tot een album of concert. Niet dat het de drie tegenhoudt om een eigen plek te vinden binnen het genre, integendeel.
Jazznoise, het beste uit de progrock en een voorliefde voor de gitaarduels binnen Sonic Youth en de harsh noise van bijvoorbeeld Merzbow en de sottise van Ruins zorgen voor een heel diverse aanpak waardoor Toru, dat we nu voor het eerst horen maar dat eerder al wat werk uitbracht, meteen tot één van onze huidige favorieten is gaan behoren.
