Het 14de Tindersticks album ontstond als een soort van open conversatie. Het geluid op de plaat is het resultaat van het werk van een band die geïnspireerd is door een vurig gedeeld verlangen en het vermogen om zichzelf te verrassen. Stuart Staples en co zochten een manier om de energie van het samenspelen en de nauwgezetheid van het songschrijven te behouden, zonder hun boeiende sound op te geven. De arrangementen werden heel breed uitgewerkt door de strijkers, koperblazers en backings.
We worden vanaf de eerste tonen omvergeblazen door de warme en soulvolle arrangementen. De muziek van Tindersticks behoudt dezelfde, typische melancholie en ingetogenheid als op hun vroegere werk alleen krijgt hun geluid er een zacht kussentje bij door de orkestrale aanpak, zonder dat de wondermooie magie verloren gaat. Het klinkt nog intenser zonder weg te zakken in een loodzware donkere wereld.
Verwacht geen grote, bombastische aanpak maar wel liedjes met een subtiel extraatje. Een aanpak die zorgt voor een magisch mooi eindresultaat. Elke song op deze plaat is een prachtige parel die na elke luisterbeurt meer en meer gaat blinken.
We hadden geen betere titel kunnen bedenken voor deze plaat. Het album brengt troost, biedt je een warm deken aan of een zachte zakdoek om je tranen mee op te vangen. De herfst begint pas op 21 september, maar Tindersticks levert met deze prachtige plaat nu al een mooie soundtrack af waar we ons kunnen aan opwarmen tijdens de koude dagen.
Tindersticks komt Soft Tissue voorstellen op:
17/10 – Koninklijk Circus, Brussel
10/03 – Koningin Elisabethzaal, Antwerpen
