Toen we enkele weken geleden de loftrompet aan de lippen zetten voor de single Rodya van gitarist Thomas Decocks nieuwe jazzkwintet, kondigden we meteen ook zijn album Erudite aan. Dat album is er nu en werd hier reeds meerdere malen door onze koptelefoon gejaagd.
Het Thomas Decock Quintet bestaat tot nader order nog altijd uit Thomas Decock, Steven Delannoy, Harrison Steingueldoir, Frederico Pecoraro en Gert-Jan Dreessen en dat zijn – inderdaad – nog steeds niet de minsten, maar dit terzijde.
We gaan ervan uit dat jullie Erudite ondertussen al beluisterd hebben en dan borrelt bij ons de vraag op: “Wat moeten wij er dan nog over vertellen?”
Dat we er blij van worden misschien?
Jazeker, tussen vlagen van melancholie, cynische zwartgalligheid en ander donker gedachtegoed door, nemen we af en toe de tijd om ons te laten meeslepen in de vreugde die samengaat met het beluisteren van pure schoonheid. Want schoonheid is precies wat we krijgen van het Thomas Decock Quintet. Een kleine 40 minuten lang serveert het vrolijke vijftal ons toegankelijke jazz die nooit platjes aanvoelt. Probeer bijvoorbeeld eens naar Cherokee Louise (cover van het Joni Mitchell nummer) te luisteren zonder een intense vreugde te ervaren, ons lukt het niet.
Het is natuurlijk niet heel de tijd lachen, gieren en brullen, maar de energie en levensvreugde die de plaat uitstraalt, is besmettelijk en weet een krachtig tegengewicht te vormen tegen die schare oude mannetjes die het ons – en de rest van de wereld – momenteel aardig lastig maken.
Luisteren en glimlachen, glimlachen en luisteren… soms kan dat volstaan.
Erudite is verschenen bij W.E.R.F. Records.
