Het hoeft niet altijd recent te zijn om goed te zijn. Dus besloten ze bij Unexplained Sounds om een album uit te brengen van The Tapes, een industrial project dat actief was tussen 1982 en 1992 en in 2016 nieuw leven werd ingeblazen. Giancarlo Drago is de man die indertijd, met behulp van speelgoedinstrumenten en met cassettes gemaakte loops zijn eerste muzikale stapjes zette op de gezegende leeftijd van zestien lentes.
Beetje bij beetje gebruikte Drago geavanceerdere apparatuur, zonder ooit zijn roots te verliezen. Toevallige achtergrondgeluiden en de radio bleven een constante om pas laat in zijn carrière echte samples te gaan gebruiken. Zijn moeder die iets komt vragen of het geluid van een passerende auto, niets is Drago vreemd. Alles wordt gebruikt en gemanipuleerd in zijn werk, zeker in de allervroegste nummers.
Indertijd werd maar sporadisch iets gepubliceerd, veelal op compilaties die bij een fanzine zaten, wat The Tapes ondergronds hield en met het verstrijken van de tijd tot ware cult maakte.
Vanaf 1989 kreeg Giancarlo de hulp van zijn broer Roberto en werd het allemaal net dat beetje professioneler.
De nummers die op A Touch Of Despair staan dateren uit 1986, waarbij het titelnummer, opgedeeld in twee lange stukken, eerder verscheen op cassette als deel van de bloeiende tapecultuur van de jaren 1980. Het in drie delen opgesplitste Entrance krijgt hier zijn eerste release.
De nummers doen heel erg denken aan de soundscapes van Throbbing Gristle en hebben ook wel invloeden van Cabaret Voltaire en veel literaire annotaties richting Philip K. Dick, Burroughs en nog wat van die coryfeeën van de industrial scene.
Het meest interessante aan het werk dat we hier te horen krijgen van het eenmansproject, is het feit dat de muziek helemaal niet gedateerd klinkt. Die kan zo gebruikt worden voor een contemplatieve SF-film. Dat maakt deze release dan ook tot een uitstekend voorbeeld van diep graven en toch actualiteitswaarde hebben.
