Mechelaars mogen terecht heel erg fier zijn op de extreem getalenteerde gitarist en producer Willem Heylen, die je misschien nog het best kent van diens geniale gitaarbijdragen bij AKI, Sargasm, Cinema Paradiso, KRANKk en Leki. Maar Heylen werkte ook samen met Rudolf Hecke (De Havilland), Eric Thielemans, Joachim Badenhorst en met de vermaarde Amerikaanse drummer Mark Guilliani. Wij leerden de Mechelaar een paar jaar terug kennen toen we hem aan het werk zagen met zijn band Whexp, in de Mechelse Jazzzolder. Monden vielen open, ook de onze, want wat een talent!
Sindsdien volgen we Heylen op de voet, van de ene verbazing in de andere vallende, nu ook met The Rising Moon, Heylens nieuwste project. Daarvoor werkt hij samen met Hanne De Backer (baritonsax en basklarinet), Stan Maris (accordeon), Ruben De Maesschalk (basgitaar) en Jonas Boutsen (drums en percussie).
The Rising Moon, naam van het project én van het album, ontstond uit jamsessies met geluid en textuur als focus. Nu wordt het opnieuw leven ingeblazen met een nieuwe line-up en nieuwe muziek. The Rising Moon beweegt zich in een soort tussenwereld, eentje waar ambient, vrije, experimentele, postklassieke en hedendaagse muziek overlappen. Het album bestaat uit twee composities, Pendulum en Flashback, waarin Heylen en zijn muzikanten je meenemen in een bedwelmende (tussen)wereld van geluid. Een magische ervaring, haast onbeschrijflijk en eigenlijk niet uit te leggen, want je moet die zelf ervaren. Maar we doen een poging…
Pendulum vertrekt vanuit de absolute stilte en bouwt dan rustig op met betoverende en/of bedwelmende percussie en zachte drones. Sfeerschepping alom. Je waant je even in Boudewijn de Groots epos Heksensabbath, maar dan hebben we het louter over die magische percussieve momenten in de compositie en bijgaande spookachtige sfeer. Vanaf de zevende minuut zwellen ook de ei zo na sacrale harmonicaklanken aan, terwijl de percussie verder mee tot de sfeerschepping bijdraagt. Een subtiel aanwezige bas laat zich soms gelden, de basklarinet speelt erover deemoedige soli, terwijl ook Heylens gitaar zachtjes en subtiel croont en zingt, al dan niet in duet met die basklarinet of was dat toch de sax?
Meer dan een kwartier ver in de compositie is er al erg veel gebeurd, en nog wordt er volop opgebouwd en toegewerkt naar een mogelijke catharsis. De op gegeven momenten prominentere gitaarklanken van Heylen zalven het gehoororgaan terwijl de bas voelbaar mee croont, met nog immer die machtige percussie-elementen die het geheel begeleiden. In de staart van de compositie ontwikkelt zich een levendig en vinnig krachtig duel tussen klarinet/sax en percussie. Schijnbaar werken ze naar een explosieve ontknoping toe, maar net dan implodeert het nummer met de sax die de compositie ten einde blaast en zo doet uitsterven.
Wat een intens innemende en bij het nekvel grijpende trip. De luisteraar komt werkelijke oren te kort komt om alle fijne details mooi in zich op te nemen. Wat een reis. Pendulum voert je de net geen 24 minuten mee om je nooit te lossen, tot aan de laatste seconde wanneer de laatste tonen worden uitgeblazen. Machtig.
Flashback is de tweede track van het album, op de vinylversie dan ook plaatkant b, een ietwat kortere compositie van ‘maar’ 16’53”. De harmonica blaast Flashback op ontroerende wijze van start. De gitaar van Heylen valt een weinig later in. Heerlijke finger picking en subtiel spel, met liefelijke riffs en snaaraanslagen. Samen met de harmonica de melodielijnen uitzettend en spanning creërend, terwijl de percussie hier zuinig aanwezig is, waar nodig. Hanne De Backers blaasinstrument huilt en treurt bijzonder melancholisch en droef, steeds voller aanzwellend, met ook steeds rijkere percussie, machtige gitaarscapes.
Zes minuten ver in het tot dan toe deinende Flashback, wordt het een stuk energieker en krachtiger, de melancholie en indrukwekkend pakkende en beklemmende sfeerschepping wordt goed vastgehouden. En dan: dreigende harmonicaklanken, uitstervende koperen klanken, subtiel aangehouden ingetogen gitaarpartijen/ picking, dan even bijna niets, stilte. Of toch niet; opnieuw ingetogen percussie, een twijfelende blazer… de spanning wordt opgebouwd, het instrumentarium zwelt aan en wordt luider, met heel dreigend klinkende klanken uit de harmonica, dronegewijs aangehouden, een spokende blazer. En terwijl de harmonica-drone wordt aangehouden, met nog een zacht laatste geblaas sterft Flashback zachtjes uit.
De single-versie van Pendulum heet Pendulum Impression en is een op meesterlijke wijze gekozen momentopname uit Pendulum. Het blijkt als deel uit deze intense en magische trip, ook te werken, op zichzelf staand. Maar het geeft inderdaad slechts een impressie van zoveel meer schoonheid die deze compositie in zicht heeft. Doe ons toch maar dat volledige prachtige nummer aub!
Willem Heylen blijft ons aangenaam verbazen, verrassen én verwennen, nu ook met dit magische project dat naar de titel The Rising Moon luistert. Deze Mechelaar poogt die maan niet te blussen (wat andere Mechelaars – zo gaat de legende – hem voordeden, waardoor ze aan hun bijnaam Maneblussers kwamen) maar evoceert een unieke en betoverende luistertrip om U tegen te zeggen. Of nog: The Rising Moon is een schip vol klanken en mogelijkheden, een machtige muzikale reis ook, met als bekwame reisleiders Willem Heylen, Hanne De Backer, Stan Maris, Ruben De Maesschalck en Jonas Boutsen.
Het album werd opgenomen in Heylens thuisstad Mechelen, bij Kunstencentrum Nona, waar ook Jazz Lab huist. Roel Snellebrand tekende voor de opname en mix, Gert Van Hoof deed de mastering. The Rising Moon is uit op het Crazy Tree label te koop en te vinden op de gekende streaming platvormen. Warm aanbevolen!
Na de start in Flagey op 12 januari, kan je The Rising Moon nog live meemaken op volgende data en locaties:
28/02 – CC De Ververij, Ronse
09/03 – De Casino, Sint-Niklaas
13/03 – Ha Concerts, Gent
14/03 – CC Ter Vesten, Beveren
15/03 – Rataplan, Antwerpen
18/03 – 30CC, Leuven
20/03 – Kunstencentrum Nona (Gouden Zaal), Mechelen
28/03 – CC Muze, Heusden-Zolder
01/04 – GC De Muze van Meise
10/04 – Z33, Hasselt
