Vorig jaar was een intens jaar voor singer-songwriter Wannes Beernaert. Hij nam deel aan het zesde seizoen van The Voice en moest datzelfde jaar ook onverwacht afscheid nemen van zijn acht maanden oude zoontje Foss. Om het overlijden van Foss te verwerken schreef Wannes zijn emoties neer in het nummer Fly Young Bird dat hij opnam met zijn toenmalige band Ben Cane. Het nummer werd opgepikt door Studio Brussel en ze brachten het tijdens De Warmste Week in Kortrijk.
Beernaert had muziek altijd al nodig als uitlaatklep en nu ook als medicijn, als een vers, noodzakelijk levensdoel. Daarom startte hij ook een nieuw muzikaal project dat hij de naam The Grand RazoO gaf. Een muzikaal avontuur vol ontmoetingen, vol tranen van verdriet maar ook tranen van geluk en frisse ambitie. Exact één jaar na het overlijden van Foss volgt nu de eerste ep. De nummers op deze ep omvatten het gros van Wannes’ gevoelens van het afgelopen jaar: weemoed, angst en verdriet worden afgewisseld met hoop.
De plaat opent met een vrolijk orgeltje dat de intro is van Elixir. Een ingetogen nummer met de sfeer van Tom Waits dat ook iets heeft van een traditionele begrafenisstoet in New Orleans. High is dan weer een donkere ballade met sombere arrangementen waarin Beernaert getormenteerd zingt: “Black is a colour too..”
Ook in My Eyes klinkt de droefheid door en zingt Wannes heel intens. Het mooie nummer wordt enkel gedragen door gitaar en af en toe een soundscape. In Hide Away is meer plaats gemaakt voor muzikale diversiteit. We horen op de achtergrond warme trompettonen en een vrouwenstem die het nummer, zeker op het einde, meer kleur geeft.
Floss is een mooie maar sombere plaat geworden waarin Wannes al zijn gevoelens verwerkte. Het is bij momenten vrij intens en een mooi eerbetoon aan Foss. Hopelijk ziet de singer-songwriter na het uitbrengen van deze mooie plaat iets meer licht in de duisternis en kan hij vieren dat hij opnieuw vader is geworden.
