Sinds 2013 brengt The Colorist Orchestra onder leiding van Kobe Proesmans en Aarich Jespers verrassende samenwerkingen met popgeoriënteerde singer-songwriters in combinatie met hun onorthodox gebruik van vaak zelfgemaakte muziekinstrumenten.
Voor hun nieuw album Not On The Map werden ze onafhankelijk van elkaar getipt door Emiliana Torrini en Gabriel Rios, waar ze reeds succesvol mee samenwerkten, om in zee te gaan met Howe Gelb. Deze Amerikaanse, rasechte songwriter zwerft al ruim 50 albums lang tussen het door hem opgerichte indierockcollectief Giant Sand, zijn soloproject met poëtische pianosongs alsook country-western- tot zelfs gospel- en flamencomuziek.
The Colorist was eerst eerder sceptisch omwille van Gelb’s klassieke rocksound met gitaren maar dat bleek voor beide partijen vooral een nieuwe uitdaging. Het bevreemdende van Tom Waits en het donker romantische van Leonard Cohen lijkt op dit album een perfecte match te zijn om hun idee om popmuziek wat vreemder en vreemde muziek wat toegangelijker te maken.
Openingsnummer Counting On begint met een basic, zwoel drumritme waarbij een vertellende Gelb het piano- en strijkersspel mooi weet te begeleiden en ook verderzet in de daaropvolgende liefdesmijmering Gentle On My Mind.
Bij Sometimes I Wish en ook bij Sweet Pretender en More Exes, met guestvocals van Pieta Brown, worden we kabbelend-in-bed meegenomen naar de zoete herinnerring van een vergane liefde, net zoals Tindersticks dat ook doet bij het prachtige Can Our Love.
De mysterieuze en betoverende klanken van het Colorist Orchestra-duo komen uiteindelijk heerlijk naar boven bij Thyne Eyes en Ruin Everything, mede door de prachtige melodieen en dromerige ritmes.
Het zeemzoete, mediteraanse Tarantula zet voor ons de kers op de taart van deze unieke samenwerking. De romantische zielen onder ons zullen nog lang kunnen nagenieten.
