Iemand nog tanden? Dan sta je daar met een mondvol. Niks te doen en vooral verweesd staan te wezen. Iemand nog iets?
Ja, wij. Er is een heruitgave van Revolver op de markt verschenen, zomaar, als zonlicht, en die plaat kwam uit in 1966.
Zoals in dat jaar gordijnen opgingen voor George Harrison, die opener Taxman schreef en zong. En lsd uitdeelde als drop. Drup, op een suikerklontje. Macca eerde doden in Eleanor Rigby – de poëzie van grafstenen. Lennon neemt over in I’m Only Sleeping en dan weer Macca in één der meesterwerken van onze westerse cultuur: Here, There and Everywhere. Want ze deden elk hun ding, die vier. Wie het schreef zong het en daarmee gedaan.
Natuurlijk is dit een lokkertje, er zitten een miljoen extra’s bij, lees: het geschraap op de bodem van de ketel. Platenfirma’s zijn daar nu eenmaal goed in. Maar beter dan Revolver werd het niet, nooit, voor niemand.
Niet één plaat is perfect. Er staat Yellow Submarine op Revolver, gezongen door drummer Ringo en hij was niet eens de beste drummer binnen hun groepje. Wat het goed maakt: And Your Bird Can Sing, Got to Get You into My Life en de voorbode voor later, de sitar van Harrison in Tomorrow Never Knows.
Iemand nog tanden? Het is een plicht om alles van The Beatles in huis te hebben. Nee, we zagen niet. Dat doen jullie maar.
