TAKH houdt het graag allemaal een beetje mysterieus. Of de vier letters een bepaalde betekenis hebben bijvoorbeeld, is ons niet duidelijk. Wat we wel te weten zijn gekomen is dat dit project al op stapel staat sinds 2015 maar dat ze pas echt in gang zijn geschoten in 2020 en nu debuteren met een vijf epische nummers tellend album.
In 2015 bestond The Black Heart Rebellion nog. Die besloten toen om Annelies Van Dinter uit te nodigen om mee te spelen op de plaat People When You See the Smoke, Do Not Think It Is Fields They’re Burning. Ze werd niet als gast geadverteerd maar als Ghost Appearance. Een beetje donker, een beetje bovennatuurlijk, het paste wel bij die band. Toen werden al plannen gesmeed voor TAKH. En het is er nog van gekomen ook, uiteindelijk.
Alexander Maekelberg, Emeriek Verhoye en Pieter Uyttenhove, allen ex-TBHR, samen met Van Dinter vormen TAKH. Patricia Vanneste speelt viool op één nummer, het mooie Drôme.
Het is wat wennen aan wat TAKH brengt. Het klinkt namelijk net even anders dan we konden vermoeden. We vreesden een schreeuwlelijk en, gelukkig maar, dat komt er (net) niet van. Van Dinter zingt een aantal nummers, net als één van de heren en die doet zijn uiterste best om niet als de zoveelste postmetalzanger over te komen. Alleen daarvoor al krijgen deze Gentenaars een bonuspunt.
Het totaalgeluid is slepend als de latere Swans en door de zang van Van Dinter denken we ook meermaals aan Jarboe en haar Skin-project van een heel eind geleden. Probeer het dreigende Unabashed And Knowing, waar de sensualiteit tegelijk met zwaarmoedigheid de boventoon voert.
Het al eind 2021 op de wereld losgelaten Hair Of A Horsetail is zowat de samenvatting van het kunnen van TAKH. Tien minuten ondergedompeld in de grootst mogelijke weltschmerz, als Michael Gira in een vrolijke bui.
Eigenlijk is het heel simpel bij deze plaat: niet opgeven, doorzetten, nog eens luisteren en stilaan helemaal worden ingepakt door de louterende tonen die uit de boxen zwalpen.
