SUMI is een band die kleur bekent, roze en blauw om precies te zijn. Iets met jongen/meisje of zo? Of misschien ook niet. Zelf doen ze er wat mysterieus over in ieder geval. Ook muzikaal hangt er best wat mysterie rond de band. Gitaarmuziek, zoveel is duidelijk, maar eerder van het ondoorgrondelijke soort.
Centraal staat het dromerige gitaarspel van Cyriel Vandenabeele dat ritmisch wordt ondersteund door bassist Mattias Geernaert (samen spelen ze ook in Kosmo Sound) en drummer Elias Devoldere (Nordmann, Hypochristmutreefuzz, John Ghost).
In openers Green Road en Blue Road maken we kennis met de americana kant van SUMI. In Blue Road komt er halverwege het nummer zelfs een cowboy fluitend om de hoek gewandeld. We zien onze vrolijke boerenjongen iets later trouwens terug in het nummer Kowboy. Vooral in het tweede deel van die song maakt SUMI plaats voor experiment en noisy gitaar en krijgen we een meer psychedelische, ongeremde Vandenabeele te horen.
Die swingende kant horen we trouwens ook al in Ristorante, al blijft de band hier mooi in de pas lopen van de klassieke rockconventies. Eens we bij Dessert beland zijn, beginnen we een duidelijk stramien te ontdekken in de nummers van SUMI. Langzame, wat schoorvoetende start, gestage opbouw naar een weids middenstuk waarin drums en gitaar loosgaan, afbouw en contemplatief afsluiten. Klassiek? Ja, dat wel, maar het werkt uitstekend.
In het eerste deel van Bao komt de gortdroge bas van Mattias Geernaert perfect tot zijn recht en stuwt het het eenvoudige gitaarriedeltje voort tot de drum van Devoldere het van hem overneemt.
Eindigen doen we met een tegelterter van jewelste. Balade roept beelden op van een zo goed als lege dansvloer, een of twee laatste koppeltjes schuifelen, meer hangend dan dansend, tegen mekaar aan. Confetti op de vloer, wat slingers hier en daar en een bal orkest dat onverstoorbaar maar uitgeput staat te spelen op een podium gebouwd op bierbakken. Zalige retro die herinneringen oproept aan een tijd die we allang vergeten waren.
SUMI nam hun debuut in september live op, het applaus dat je tussen de nummers hoort is dan ook echt. De opnames werden gemaakt door Pieterjan Coppejans. Het album verscheen op 1 mei en zal in de toekomst mogelijks gevolgd worden door een aantal optredens in België en in Londen.
