Ah St-Katharina van Alexandrië. Deed geen zeer aan de ogen blijkbaar maar verloor letterlijk het hoofd omdat ze niet van hopper-de-hop wou met ene Romeinse tiran. Die laatste zat er eigenlijk vooral mee dat ze erg grote fan was van “den Jesu”. Zo rond het jaar driehonderd lag dat namelijk nogal gevoelig. Dus ging dat mooie koppie er af…
Prima naam voor een band dacht Axel Jacobs (gitaar, zang) en de rest is feitelijk betwistbare geschiedenis. St-Katharina ontstond in 2016 toen Axel en Ann Els De Smet (zang, bas, cello) uit verveling in de alternatieve doe-het-zelf indie-rock doken. Simon Crombé (drum) en Bieke (punk, gitaar, synth) vervolledigen ondertussen de band.
De nieuwe ep La Guerre Dans Ta Petite Tête volgt op de singles Je Suis Presque Bien (Juni 2020), Biville (2019) en debuut Aurigny / Alderney (2018). Thematisch blijft het bij de kopzorgen (letterlijk voor wie hulp bij het Frans nodig heeft: “de oorlog in je kleine hoofd”).
Black House opent instrumentaal, met zwalpende prog-punk waar een scherpe gitaar doorheen snijdt. La Guerre Dans Ta Petite Tête drijft voort op die klotsende golven, geleid door de zang van een meermin om (uiteraard) in zwaar weer terecht te komen. Een figuurlijke storm in de bovenkamer en we zien het zo vissen regenen.
De grote verrassing van deze ep is dan afsluiter Machine. St-Katharina wisselt hier van stem, taal en stemming om de schade van de mentale schipbreuk op te meten en tenslotte te verdwijnen in de nacht. Als dit niet ergens op een soundtrack terechtkomt, gaan we van een schandelijk gemiste kans spreken.
Wat een dikke vette aanrader…
