Sdban Recorfds durft al eens een oud plaatje nieuw leven inblazen. Deze keer doen ze dat met een opname die eerder verscheen in de ‘library series A Special Radio ~ TV Record’. Oorspronkelijk verscheen de reeks albums bij Selection Records in de periode 1975-81. Het vijftiende album in die reeks was er eentje van Solis Lacus. Zelf noemt Sdban Records het album ‘legendarisch’ en wie zijn wij om dat in twijfel te trekken?
Solis Lacus was niet alleen de naam van het album, het was vooral een Belgische jazzband. Spil van de band was de Belgische pianist en pionier van de ‘electric jazz’ Michel Herr. Naast Michel Herr kon je er ook Bruno Castellucci (drums), Nick Kletchkovsky (bas), Richard Rousselet (trompet) en Robert Jeanne (saxofoon) tegen het lijf lopen. Solis Lacus nam in 1974-75 één album op dat helemaal geënt is op het jazz geluid dat indertijd hoogdagen vierde. Miles Davis’ Bitches Brew en het werk van die andere Amerikaanse voorman van de experimentele jazz Herbie Hancock waren van grote invloed op de sound van Solis Lacus.
Wie het album voor het eerst beluistert, zal zeker linken horen met wat Antoinne Pierre’s URBEX twee jaar geleden deed met hun Suspended album. Het geluid van Solis Lacus wordt namelijk niet alleen voor een groot stuk bepaald door de klank van de elektrische piano, ook de blazers spelen regelmatig een prominente rol.
Het album grooved – met dank aan de geweldige, elektrische baspartijen van Kletchkovsky – en swingt als een bezetene en klinkt op geen enkel moment gedateerd. Al verraden de typische synthklanken, het gebruik van de vocoder (in Peace Please) en de zingende zaag (!) wel het tijdperk waarin het werd opgenomen.
Solis Lacus swingt niet alleen heerlijk weg, de open klank en het frisse timbre van de band zorgen er ook voor dat je niet anders kan dan vrolijk worden van deze heerlijke, zomerse muziek.
