The Landing, 11 werd door het Gentse Wool-E-Discs in twee versies uitgebracht. Koppig en eigenwijs als labelbaas Dimitri Cauveren is, bevat de casetteversie (33 exemplaren) één nummer (Infinity) meer dan de reguliere cd. Wie het nummer toch wil horen, kan altijd terecht op de Bandcamppagina, al is dat nooit hetzelfde natuurlijk.
Het album hoort thuis in de reeks Belgian NeuMusik, een reeks dat met Sebastopols nieuwe release al aan het nummer negen zit. Sebastopol, dat is de nom de plume van Marc Debroey. Een muzikant met een lang muzikaal verleden. In de jaren 1980 in punkbandjes uit Sint-Truiden en uiteindelijk Fats Garden. Later ook nog als Burt Vegas & Combo en Mauk om uiteindelijk, na enkele jarenlange hiaten, als Sebastopol nieuwe horizonten te verkennen.
In december 2016 verscheen Sebastopolis – The Jouney, een tweeledig werk dat voor de helft uit instrumentale stukken bestond (de vinyl of cassette) en voor de andere helft uit gezongen stukken (enkel op de cd). Cd & lp in eigen beheer uitgebracht en de cassette bij Wool-E Tapes, gewoon, om de verwarring nog wat groter te maken. Die zang, want eigenlijk is Debroey een volbloed zanger, is op The Landing, 11 niet aanwezig. In plaats daarvan komen samples die de evocatie van de landing van de Apollo 11, de grote stap voor de mensheid met de eerste voet op de maan en de terugkeer van het ruimtetuig, als onderwerp hebben.
Debroey keert terug naar zijn vroege kindertijd, toen heel wat mensen aan de buis waren gekluisterd om deze grote historische gebeurtenis live mee te maken. Daar hoort uiteraard vintage-apparatuur bij, om de herinneringen van de toen vijfjarige te kunnen oproepen. Analoge synthesizers, ietwat krakerige stemsamples en primitieve sequencers geven de klanken vorm. Het zijn klanken die heel erg doen denken aan het werk van pioniers als Tangerine Dream, Klaus Schülze (de zogenaamde Berlijnse school), maar hier en daar ook aan Jean-Michel Jarre of Conrad Schnitzler.
Uiteindelijk is Sebastopols The Landing, 11 een aangename nostalgische synthmuziektrip die met zijn relatief korte tijdsduur (net geen zevenendertig minuten) geen seconde verveelt.
