De toekomst van de muziek is er één van recycleren, wordt al jaren georakeld. Wij dachten altijd dat die zin verwees naar de eindeloze samplewoede van veel artiesten. Het Brusselse trio Schroothoop interpreteert dat net iets anders en ging aan de slag met de inhoud van vuilnisbakken, tuinhokken en containerparken om hun instrumenten te recycleren. Ja: ze knutselden klarinetten uit pvc-buizen, duimpiano’s uit stangen van een tuinhark en hihats uit conservenblikken. Het aloude punkadagium ‘do it yourself’ krijgt plots een volledig nieuwe betekenis.
Ook muzikaal pikten de drie alles op wat ze maar konden gebruiken. Ze leerden elkaar kennen bij een Brusselse fanfare, spelen elk in meerdere jazz-, folk- en popgroepen, en sowieso is onze hoofdstad een smeltkroes waar je op straathoeken al eens Marokkaanse chaabi, Balkanritmes en oosterse melodieën tegemoet waaien. Het unieke genre dat hieruit voortkwam, doopten ze toepasselijk ‘junkjazz’. Maar levert het ook goede muziek op?
Opener Obsolescence Programmée is het ideale visitekaartje voor Schroothoop. Mysterieus, swingend, funky, meeslepend: ongelooflijk dat je dit kan maken met dingen die andere mensen weggooien. De vingerafdruk van postproducer Dijf Sanders is duidelijk te horen: hij kreeg carte blanche om de muziek nog kleurrijker en voller te laten klinken. Mammoettanker is helaas lichtjes vervelend: de snerpende geluiden trekken te veel de aandacht, in negatieve zin. Gelukkig gaat Magnetron weer de richting uit die het eerste nummer was ingeslagen.
Op Rostfrei lijken we verkouden strijkers te horen. Is dat de street-i-varius die Schroothoop bricoleerde uit bezemstelen en vislijnen? De hypnotiserende percussie van Sluikstort, de razende melodie van Plastic Is Burning en de zonnige coda Asbest In Huis maken het geheel helemaal af. Klein Gevaarlijk Afval is een album zoals je nog nooit gehoord hebt, volkomen geschift en overlopend van creativiteit en goesting. Heel even lijkt de groeiende afvalberg geen bedreiging, maar een wondere wereld vol mogelijkheden.
