Bij ons kent men de naam Saule nauwelijks, terwijl over de taalgrens hij probleemloos een Ancienne Belgique kan doen vollopen, maar zo draait dit nu eenmaal in dit schizofrene landje. Baptiste Lalieu, want zo heet de man, heeft al samenwerkingen met Cirque Du Soleil op zijn naam staan, dit maar om te zeggen dat men in Wallonië weet wie Saule is.
Of het in Vlaanderen ook zo’n storm zal lopen? Wel, ook al zouden we durven we beweren dat je tegenwoordig het betere talent bij onze Franse landgenoten dient te zoeken, hopen we dat dit nu eens niet het geval is. De deuntjes van deze muzikant uit Mons mikken net iets te veel op Franse pop die een lach op je gezicht moet proberen te toveren. Na de tweede song klinkt Saule zelfs behoorlijk irriterend en zijn we zelfs bereid om Jean-Jacques Goldman of Gérard Lenorman alles te vergeven!
Twaalf radiovriendelijke popsongs die waarschijnlijk zullen gedraaid worden door dj’s die geen greintje voeling hebben met wat er zich muzikaal aan vernieuwingen manifesteert.
De perstekst schreeuwt het wel van de daken dat zijn tweede plaat werd gemixt en geproducet door Mark Plati die in het verleden samenwerkte met David Bowie, The Cure en Louise Attaque, op deze platte popplaat hoor je daar maar bitter weinig van.
We hebben geen flauw idee wie ook maar één seconde zijn slaap zal laten voor deze vervelende plaat. Doorspoelen naar iets beters uit Wallonië, Cocaine Piss of La Jungle bijvoorbeeld, het is niet meer dan een suggestie!
