Tekst: Pascal De Schacht
Sam Bettens brak in 1992 door met de Hank Williams-cover I’m So Lonesome I Could Cry. Een pure Americana-song. Dat hij na vijftien jaar in Tennessee te wonen uiteindelijk zelf een Americana-plaat zou maken, leek dan ook haast onvermijdelijk. Met Coming Home voelt het alsof Bettens daadwerkelijk thuiskomt – zowel muzikaal als persoonlijk.
De plaat opent ingetogen met Last Time, een nummer dat perfect aansluit bij zijn huidige, iets diepere stem. Meteen daarna brengt Bounce Back een vleugje licht en vrolijkheid: een liedje dat je instant goedgezind maakt. 5000 Miles keert terug naar de sobere toon en vertelt het verhaal van zijn verhuis naar Amerika, het achterlaten van huis en haard om een droom waar te maken. Een nummer dat hoorbaar dicht bij hemzelf staat.
Met California schakelt Bettens over naar een meer rockend geluid dat doet denken aan Larkin Poe en in de verte zelfs aan Creedence Clearwater Revival. Precies het soort klanken dat men verwacht bij het label ‘Americana’. Daarna wordt het opnieuw intiem met Hurt, over een stukgelopen relatie waarbij opluchting de boventoon voert. De dromerig uitgesponnen gitaren geven het nummer een bijzondere schoonheid. Forgive sluit daar mooi bij aan als een klein, akoestisch intermezzo.
De titeltrack Coming Home brengt het tempo weer omhoog, terwijl Unlucky teruggrijpt naar de rustige sfeer. One More Country Song laat de gitaren opnieuw spreken, maar bij Table Of Four en het intieme Your Kid worden ze weer opgeborgen. Afsluiter Superman zet de plaat neer met een hernieuwde dosis energie.
De teksten zijn persoonlijk, verhalend en onmiskenbaar vanuit het hart geschreven. Muzikaal zit het album sterk in elkaar: de arrangementen zijn verzorgd en Bettens’ stem past er uitstekend bij. Toch overheerst soms het ingetogene karakter, waardoor het tempo hier en daar wat inzakt. In een intieme theatersetting zal Coming Home waarschijnlijk het meest tot zijn recht komen, terwijl de subtiliteit op festivals wellicht verloren kan gaan in geroezemoes.
Voor liefhebbers van country en Americana is dit een warme, authentieke plaat die vooral in donkere of koude dagen zijn kracht toont. Wie de stevige rock van K’s Choice verwacht, zal zich misschien even moeten aanpassen, maar wordt beloond met eerlijke, persoonlijke muziek die vraagt om met aandacht beluisterd te worden.
