De Franse synthpop-, dreampop-, darkwaveband Saigon Blue Rain brengt met Pink Obsession zijn derde album uit. Is pink becoming the new black? Als het in de stijl van het coverartwork mag zijn, misschien wel, want dat is een esthetisch pareltje in ‘pink’. Maar ook de nummers klinken pretty in pink…
Het duo Ophelia Lecomte (zang) en Franck Pelliccioli (gitaar en synths) combineert de Franse roots met de typische wave-geluiden. Samen met Gilles (bas), Dorion (drums) en Matthieu (gitaar, synths, zang) lijken ze ook steeds meer een modernere aanpak te krijgen: met Pink Obsession verlaten ze sombere wateren om een sprankelende neonhemel te omhelzen.
Het album opent met het energieke dreampoppy nummer BPD. We Ask For Pain bezit de diepdonkere eigthies-bassen, die mooi contrasteren met de fris klinkende vocals. Ook in het melancholische The Valley Knows All My Secrets krijgen we die zelfde sfeer te horen.
In Carillon Heart en in de titeltrack Pink Obsession gaat de synthpopsound hand in hand met het waaierende stembereik van zangeres Ophelia. Incantation is de donkere track in deze kleurenobsessie. Vol melancholie en zacht pijnlijk.
Sterk aanwezige gitaren horen we in 2h16, waarna ook sterke synthlijnen klinken. Het sterkste nummer qua opbouw is ongetwijfeld Incubus Mine, dat een knap ritme wegbokst tegen de synthtoetsen en de sterke zanglijn. Als een kind op Solstice… zo klinkt het nummer ook. Ontluikend, voorzichtig schitterend! Een album vol van verschillende gemoedstoestanden, maar elk van hen wel badend in een kleurrijk klanklandshap.
Pink Obsession is verschenen bij het Hongaarse label Dichronaut Records. Je kan het beluisteren via Bandcamp en je kan het bestellen op cd.
Facebook / Bandcamp / Instagram
