Onder invloed van alternatieve ninetiesbands als Mazzy Star, Cowboy Junkies en Cat Power brengt de Antwerpse band Sad Sad Sad alternatieve indiefolk, sadcore en dreampop nummers. Hoewel we ook een link met folkbands en singersongwriters als Leonard Cohen, Jeff Buckley, Marianne Faithfull en Emmylou Harris horen.
Zangeres en componiste Niné Cipolletti startte haar muziekcarrière bij de Belgische slowcoreband Krakow in 1998. Voeg daar Gert Cool (bassist), Bert Hornikx (drummer) en Wim Smets (gitarist) aan toe en je krijgt iets heel erg verdrietigs. Sad Sad Sad herhaalt het in zijn naam en in ieder nummer: verdriet, tristesse en melancholie, maar van het genre dat warme tranen huilt. De weemoed die je mooie herinneringen geeft en hoopvol kan klinken tegelijk. De vocaliste wiens stem soms verleidelijk androgyn klinkt, daarbovenop ook nog een verleidelijke heesheid heeft en ook poppy kan klinken, neemt je mee in een sfeer van hartenleed.
Met hun debuutalbum dat ook de titel Sad Sad Sad kreeg, krijgen we negen trage nummers over liefde. Onmogelijke liefde, gebroken liefde, vervagende liefde…
Zwevend boven gitaartokkels neemt You And I je meteen mee in het terugkijken op, het herinneren van wat ooit een liefdesverhaal was. We’re Done Here sluit hier volledig bij aan qua stijl en sfeer.
‘Why is my heart sinking like a stone?’ You Know I Love You is een nummer dat naast de droefheid ook een donkerte meedraagt. Hoewel de tekst sussend probeert te zijn. ‘No one is to blame. I know.’
Een knappe drumlijn opent Gone Forever en brengt net zoals Broken Lovers en Storm het folk-element sterker naar boven.
In The Dark is ook echt het donkerste nummer van het album. De vreemde gitaarsounds en de diepe stem, maken het nummer zelfs licht beangstigend. Erg mooie geluidseffecten werden doorheen het hele nummer toegevoegd en dit maakt het misschien het minst toegankelijke, maar voor ons wel knapste nummer op het album.
Let Us Love klinkt hoopvol en uitnodigend en neemt je met een bijna catchy flair mee in een meeslepend – uiteraard traag – ritme. Bird Can’t Fly is de breekbare afsluiter. De stem van Niné klinkt nochtans erg stevig en zeker. Toch komt dit nummer emotioneel het hardst binnen.
Enkele keren luisteren naar dit dieprakende debuut vol intieme schoonheid maakt je rustig en stil. Puur en dromerig mooi. Het bracht ons op het randje van een huilbui en we raakten er nog meer overtuigd van dat het niet zo slecht is om nog even vrijgezel te willen blijven.
Wil je het album-release van Sad Sad Sad live meemaken? Dat kan op 17 januari in de FiNix in Hasselt. Deze fijne undergroundplace-to-be past als kraakpand voor creatievelingen perfect bij het plaatje van Sad Sad Sad. Op 13 januari kan je hen bezig horen in het Cultureel Centrum in Hasselt.
Facebook / Website / Vi.be / Bandcamp / Instagram
