De wereld is koud geworden. Emoties zijn verwaterd tot woorden op sociale media die een dag later weggespoeld worden. Gelukkig zijn er bands als Leonore. Niet dat ze de wereld zullen veranderen, wel maken ze haar een stukje mooier, wat op zich een meesterlijke verdienste is.
Het is bijna drie jaar geleden (de tijd vliegt) dat de band rond Chloë Nols haar debuutplaat Phoenix uitbracht, en dus is het tijd voor nieuw werk : de ep Sub Rosa. Een aanloop, want de band is van plan om eind dit jaar (of begin volgend jaar) een tweede plaat op de mensheid los te laten…of mogen we schrijven schenken? Volgens de band verwijst de titel van de ep naar het onzichtbare, het verborgene en een stilzwijgend verlangen, thema’s die steeds terugkomen in de teksten.
De band die destijds geselecteerd werd voor De Nieuwe Lichting en airplay geniet op Radio 1 heeft met deze ep ook haar geluid wat bijgesteld, gewoon omdat ze naar eigen zeggen op dit nieuw werk verder gaan.
Vier songs staan erop, precies wat je van een ep verwacht. De eerste song die je trommelvliezen binnendringt is het heerlijke Jezebel. Je raakt op slag verliefd op de zang van Chloé, maar je wordt tijdig uit je dromen gewekt door de gitaren die er na een tweetal minuten een Slowdive- of zelfs Brutusdraai aan geven. Verdomd knap gedaan…
Op Amazon wordt wat gas terug genomen, maar het is daarom niet minder imponerend. Indiefolkpop met een knipoog naar The Sundays. Dromen zal altijd een woord zijn die je bij Leonore dient te gebruiken.
Phoenix, op het eerste gehoor denk je dat het een niemendalletje is, maar voor je het weet wordt het een onmisbare compagnon voor je gehoorkanaal of hoe de magie van pop zijn werk doet.
Throw Away Gun is een stukje venijn (en voor één keer is dat positief) dat wordt afgeleverd met een streepje jazz.
Voor wie gemakkelijk tussen de lijntjes kan lezen, Leonore heeft ons hart veroverd.
Op 21mei kun je Leonore gratis in Het Depot in Leuven gaan zien. Doen!
