Dat muzikaal België ondertussen in een nieuwe generatie is getuimeld is al lang duidelijk. Laten we het bestempelen als het synthpoptijdperk met Bazart als één van de grootste oorzaak. Ik wil dit zeker niet in het negatieve trekken, maar dat zorgt er wel voor dat sommige recente platen een beetje verloren gaan in deze wilde zee van sinusgolven. Bij het debuut van Rhino’s Are People Too is dit echter niet het geval. De band heeft sinds hun (weliswaar gedeelde) overwinning van Stu Bru’s Nieuwe Lichting in 2013 niet stil gezeten, toch ben ik ze wat uit het oog verloren. Daarom ben ik zeer blij met deze release, en ik vind het ook helemaal niet erg dat ze er hun tijd voor hebben genomen. Bij Soldier’s Heart heeft deze aanpak minder goed gewerkt.
Ariel is meteen een sterke binnenkomer en zeer representatief voor de rest van de plaat, met de combinatie van de poeslieve zang van Loes Caels en de diepe, hijgerige vocals van Pieter-Jan Decraene. Nauw gevolgd door het gitaargescheur van Hear The Night (Calling), en L.A. Confidential met zijn hevige drumbeat en tweestemmige beschrijving van het plot uit een misdaadfilm.
Niet dat dat bij de rest nog niet het geval was maar bij Dead Birds komt de synth echt op de voorgrond. Dit wordt aangehouden in het korte en ook Franstalige 031230051165 waar alles (zelfs de drums) oversturen en zo heel vuil klinken, alleen de engelenzang van Loes blijft clean. Het getwinkel van Laketown en de drijvende drumbeat van Mirrors volgen.
De track hierna viel mij echter het meeste op, de synthhook van Lust klinkt hoogstwaarschijnlijk niet toevallig als wat Future Old People Are Wizards graag gebruiken tussen hun luide gitaar- en drumgeweld. Het nummer Last Dance is (ironisch genoeg) als voorlaatste aan de beurt en haalt de gemoederen nog even naar boven om dan nog een laatste “smack in the face” uit te delen het hevige Under The Desert Sun, misschien wel het meest experimentele nummer van de plaat.
Al bij al past Hello From The Gutters heel goed in het plaatje van de recente hype van Amongster, Bazart, Faces On TV en ga zo maar door, maar voor mij steekt deze er toch bovenuit en zoals ik al zei is dit tegenwoordig niet evident meer. Ik geef ze een welverdiende 8 samplepads op 10 (zoek het op, iedereen heeft er nu eentje!)
TIM MARTENS
