We kregen als apero de single Panic Attack al achter de kiezen en nu komen de vunzige obers van RANT ons de complete maaltijd-ep opdienen.
Een zesgangenmenu in een ranzig rokerig etablissement, dat op je bord gekotst wordt en toch vijf Michelinsterren van ons krijgt toebedeeld. Hun titels spreken boekdelen en mensen met een gevoelige maag dienen dan toch best eerst een tabletje Maalox in te nemen alvorens tot schransen over te gaan.
Cannonball vangt in eerste instantie nog lieflijk aan met Morricone vibes, trompetjes incluis. Ook de eerste strofe heeft zelfs nog enige raakpunten met de gelijknamige Breeders song met een licht Janis Joplin timbre in de vocalen, tot het na die geniale break in overdrive gaat en toch nog funky en sexy blijft. Dat laatste houden ze ook aan in de 90’s rocker Human Garbage.
Zanger Bruno Bovsovers is niet meteen een Rude Boy, maar toch had Violent best van Urban Dance Squad kunnen wezen, en had het legendarische Infectious Grooves ook geen track Violent & Funky? Jawel! De vocalen doen ons echter meer aan Chris Robinson van The Black Crowes denken en komt in Ratface nog meer tot uiting, dat dus iets subtieler uit de soulvolle rockhoek komt gekropen.
We denken dat het eerder op toeval dan op plagiaat berust, maar de groove waarop Bitch Stole My Car Keys drijft, lijkt verdacht veel op die van Smash It Up van The International Noise Conspiracy toch een persoonlijke all time favoriet. Het aanstekelijke orgeltje wordt hier dan vervangen door stekelige gitaren waar Fugazi ook niet vies van was.
In het ep menu komt Panic Attack dan als dessert maar, het mag gezegd worden, als apero heeft het ons op het verkeerde been gezet. De algehele maaltijd is toch net iets uitgebalanceerder en dus voedzamer dan wat enkel die ruige single en de hoes deed vermoeden, absoluut geen slechte zaak denken we.
