De Belgische jazz scene is al enkele jaren bezig aan een serieuze opmars en wordt vooral gedragen door een groep jongelingen die voortdurend trachten de grenzen van het grenzeloze genre te verleggen.
Twee namen die we vaak zien terugkomen in dat verband zijn die van saxofonist Nathan Daems (Black Flower, Echoes of Zoo) en drummer Lander Gyselinck (STUFF., Beraadgeslagen). Samen met bevriend Italiaans bassist Marco Bardoscia (Paolo Fresu, Rita Marcotulli) vormen ze sinds 2013 het Ragini Trio. Het drietal heeft een meer dan gemiddelde interesse in traditionele Indische muziek en tracht deze te vermengen met jazz. Een op het eerste gezicht vreemde combinatie die echter soms verrassende resultaten oplevert. De interesse van Daems in Oosterse muziek gaat terug tot zijn jaren in het conservatorium: “Tegelijk met mijn jazzopleiding aan het conservatorium ben ik in de balkanmuziek gedoken. Van daaruit ben ik alleen maar meer oostelijk gegaan, hoewel ik moet toegeven dat ik een paar -stanlanden heb overgeslaan”.
Hun debuutplaat Ragini (W.E.R.F.114) uit 2013 leverde het drietal een plaats op tijdens het showcase-festival The Belgian Jazz Meeting. Dat leidde dan weer tot een nationale en internationale tournee. Tijdens deze tournee leerden ze de Frans-Servische pianovirtuoos Bojan Z en de Indische zangeres Sawani Mudgal kennen. In opdracht van Kunstencentrum KAAP besloten ze in november 2017 gedurende één week samen te repeteren, een nieuw repertoire te creëren en aansluitend een plaat in te blikken. Uiteindelijk hebben ze twee dagen gerepeteerd en vervolgens het hele album opgenomen op drie dagen tijd!
Peace The New Jazz bevat acht nummers. De teksten zijn religieus-filosofisch geïnspireerd en handelen over de relatie tussen het individu en god en hoe de twee onlosmakelijk met mekaar verbonden. Laat dat je echter vooral niet ontmoedigen om naar de plaat te luisteren!
Muzikaal gezien is het nummer Ab Jo Mile Hain het buitenbeentje van het album. Het is dan ook een cover/herinterpretatie van de titeltrack van de Indische blockbuster Caravan uit 1971, inclusief jaren 70 orgelgeluidjes en filmische suspens op zijn Bollywoods. Heerlijke kitsch die net iets hoger getild wordt door het Ragini Trio.
De andere nummers op het Peace The New Jazz klinken een stuk… euh jazzier en bevatten allemaal een onmiskenbare Oosterse toets al was het maar door de zingende sitar die regelmatig doorheen de nummers meandert. De combinatie werkt heel evocatief en je voelt bijwijlen de hitte uit je luidsprekers stralen. Luister bijvoorbeeld eens naar de eerste minuut van Saadho, zalig!
Ook de samenzang tussen de stem van Sawani Mudgal en de saxofoon van Daems hebben iets bezwerends. Een mooi voorbeeld hiervan hoor je in Equinimity. Toch is het even wennen aan de stem van Mudgal. Wanneer ze de hogere noten opzoekt is ze soms nogal nadrukkelijk aanwezig in de mix. Op het einde van het twaalf minuten durende Bhavani Shankare had het voor ons bijvoorbeeld gerust wat minder mogen zijn. Maar het zijn uitzonderingen. Meestal is Mudgals stem de saus die overheen de instrumenten wordt gegoten, zich een weg tussen de ingrediënten zoekt en het geheel op smaak brengt zonder dat de smaak van de ingrediënten verloren gaat.
Peace The New Jazz is een plaat die je moet laten rijpen en die je best een paar keer beluistert. De magie zit hem volgens ons, naast de combinatie van jazz en Oosterse mystiek, in de manier waarop stem en instrument maar ook de instrumenten onderling, mekaar vinden, omarmen en vervolgens terug loslaten. Moesten we de poëet in ons loslaten dan zou hij het waarschijnlijk “een metafoor voor het leven zelf” noemen. Enfin, dat denken we toch.
Op 13 maart kan je in de Gentse Bijloke gaan kijken naar het Ragini Trio samen met Bojan Z en Sawani Mudgal. Tickets en info vind je hier.
