In de meeste recensies zie je de conclusie op het einde van de tekst, but screw that, hier heb je ‘m meteen: “PSYCHONAUT HEEFT MET UNFOLD THE GOD MAN EEN MEESTERWERK GEMAAKT!”
Ja, met hoofdletters, we weten het, maar nog eens: screw that! Neem uw eindejaarslijstje er maar bij en noteer het als de beste Belgische undergroundrelease uit 2018, de kans is immers erg klein dat de Tippex zal moeten bovengehaald worden.
Één uur, negen minuten en éénentwintig seconden lang duurt deze eerste langspeler van het Mechelse trio Psychonaut en zelfs met het vergrootglas valt er geen zwak moment te bespeuren. De heren mixen post-metal, pyschedelische rock en sludge tot een avontuurlijk geheel. Als we namen moeten droppen: Steak Number Eight, Pink Floyd, Amenra, Mastodon, zelfs een snuifje David Bowie (maar dat kan ook aan onze oneindige adoratie voor Bowie liggen).
Opener All I Saw Was A Huge Monkey hakt er meteen genadeloos in. In deze track hoor je nog geen zang, maar daardoor komt de fantastische sound van gitaar, bas en drum alleen maar beter tot zijn recht. Welgemeende complimenten aan iedereen die in dit project achter de knoppen zat, want dit klinkt gewoon enorm goed.
Als gitarist Stefan en bassist Thomas bij het begin van het volgende nummer The Story Of Your Enslavement hun strot ook nog eens opentrekken gaan we finaal door de knieën. De combinatie van cleane vocals met geschreeuw werkt perfect tegen de achtergrond van venijnige riffs, vuile bas en massieve drums.
Het valt al snel op hoe intelligent en spannend de nummers opgebouwd zijn, maar ook als geheel is Unfold The God Man heel knap. Een conceptalbum over een nieuw bewustzijnsniveau voor de mensheid, het ligt niet voor de hand, maar de band bedient zich van genoeg variatie en contrasten om iedereen goed bij de les te houden.
Na drie mokerslagen krijgen we bij het begin van de vierde track even een moment om op adem te komen. The Fall Of Consciousness start met tribale percussie en keelgezang, waardoor een introspectieve sfeer opgebouwd wordt. Het zet de spirituele kant van dit conceptalbum mooi in de verf, vooraleer de riffs opnieuw loeihard uit de boxen knallen.
Bij de eerste luisterbeurt ga je je na enkele nummers afvragen of Psychonaut dit hoge niveau het hele album wel kan aanhouden én of 69 minuten niet net iets te veel van het goede is. Maar kijk, niet alleen blijven de heren op topniveau spelen, ze droppen regelmatig leuke verrassingen. Een Gilmour-momentje hier of een didgeridoo daar, of gewoon eindigen met een saxofoon. Er is lang en vooral groots nagedacht voor deze plaat. Drie jaar hebben de heren eraan gewerkt, maar het resultaat is er dan ook naar.
Psychonaut heeft Unfold The God Man in eigen beheer uitgebracht. Als de wereld een rechtvaardige plek is, staan de labels nu al in de rij om een handtekening te bemachtigen voor de volgende plaat. Laten we hopen dat we de komende jaren nog héél veel van deze kerels mogen horen.
