Beste lezer, zet je even neer en klik alvast de onderstaande link open.
Zo, klaar? Hoor je ze ook, die eerste fragiele gitaartonen? De minimalistische – doch krachtig getimede – drums die je al direct meeslepen alvorens over te gaan in een hypnotiserend ritme? Zo ervaren wij alvast de intro van The Great Realisation, het nummer waarmee het Mechelse Psychonaut deze split-ep aftrapt. Zo zullen ze je nog meer bij de keel grijpen en vasthouden in hun trip.
Wie hier de invloeden van onder andere een Pink Floyd of Tool bewust negeert, mag gerust genieten van deze indrukwekkende muzikale prestatie. Wie de invloeden herkent, zal de creativiteit waarmee de band aan de slag is gegaan alleen maar toejuichen. Ja, we zijn lyrisch, en dat is terecht. Dat de Mechelse band eerder werd opgepikt door één van de spannendste labels van het moment was al gigantisch nieuws in het metal wereldje, de erkenning die ze nu echter krijgen in binnen- en buitenland is gewoon verdiend.
Ze nemen invloeden van het verleden en mengen die met moderne sludge en aanverwanten tot een eigen geheel. Dat ze hier blijvend experimenteren met diverse aparte instrumenten, maakt de reis alleen maar boeiender. Wist je de pauken en didgeridoo nog te herkennen, wat dan gedacht van de Morin Khuur? Google maar even, de song is toch nog niet gedaan…
De psychedelische postmetalband verdeelt hun song in een vijftal stukken door middel van enkele rustpunten die opgebouwd lijken rond hetzelfde muzikale thema.
Opvallend is dat de zang weer enorm de sfeer mee bepaald. In dat opzicht bouwt de band verder op de machtige voorganger Unfold The God Man zonder in herhaling te vallen. Noem het gerust: de eigen stijl verder uitdiepen. De laatste twee minuten speelt de band haar laatste troeven volledig uit. Keelgezangen mengen met tribal drums en indrukwekkend soleerwerk, wie doet dat na? Dit zestien minuten durende epos is voorbij in een mum van tijd.
Na Psychonaut vinden we Sâver uit Oslo terug op de andere zijde. Deze band past perfect op de split, want net als de Mechelaars zijn ze schatplichtig aan Pink Floyd. Zeker het begin van Dimensions Lost voert ons qua soundscape mee naar onder andere Dark Side Of The Moon. Psychedelisch en hypnotiserend atmosferisch, beschrijft dit nog het best. Veel soundscapes zorgen voor spanning. Het acht minuten durende eerste deel mondt daarna uit in Obscured By Aeons. Dit deel gaat veel krachtiger van start. Denk wat aan de stoner van Sleep. Toch onthouden we vooral de ingehouden stevigheid. De band houdt alles stevig onder controle en verliest nergens de zin voor sfeer en melodie uit het oog. Net als Psychonaut, maakt Sâver ook erg goed gebruik van de vocale wisselwerking. Clean of schreeuwend, de timing zit steeds goed.
Kortom, twee talentrijke bands die samen een knappe split-ep uitbrengen. Het hoeft dan ook geen verwondering dat de eerste persing reeds is uitverkocht. Met een totale speelduur van meer dan 35 minuten koop je dan ook geen kat in de zak.
Psychonaut / Bandcamp Psychonaut / Pelagic Records / MERCH & MUSIC
