Het Londonse Portico Quartet weet sinds hun debuut Knee-Deep in the North Sea, waarmee ze onder andere in 2008 de prestigieuze Mercury Price in de wacht sleepten, al 14 jaar een eigenzinnige stempel te zetten in de jazzwereld.
Toen hun liveshows afgelast werden door corona heeft de band in ieder geval niet stilgezeten. Na het bejubelde Terrain begin dit jaar lossen ze nu Monument, hun meest elektronische album in jaren.
Het sfeervolle begin op Opening, met de herkenbare, pulserende ritmiek van de geweldige drummer en de mooie aanvulling van de saxofonist, zet zich meteen verder bij Impressions en wordt geleidelijk aan speelser en dansbaarder. Ook Ultraviolet heeft een uiterst aanstekelijke groove met een duidelijke knipoog naar de 80’s synth sound maar steeds met een donzig dekentje van warme, beeldende blazers.
Hun klassieke achtergrond komt even naar boven op Ever Present en vooral afsluiter On The Light is een waarlijk emotioneel nummer die ons herinnert aan het verlies van een dierbare, getroost door het subtiele pianospel.
De korte intermezzo’s van Gateway en Portal en de eerder inspiratieloze jamsessie op Warm Data doen ons helaas warm noch koud krijgen.
Voor ons ligt het hoogtepunt van dit album bij A.O.E. dat met zijn flarden ambient en drum-‘n-bass, zoals grootmeesters Kruder & Dorfmeister, ons lekker doet swingen.
Je merkt aan dit productieve kwartet een groot verlangen om zo snel mogelijk hun muziek live te kunnen brengen en daar kunnen wij alleen maar vol nieuwsgierigheid naar uitkijken.
