In de jaren 90 was zangeres en gitariste Miki Berenyi de frontvrouw van het shoegaze/dreampop gezelschap Lush. In 1997 viel die band uit elkaar en Berenyi nam voor een tijdje afscheid van de muziekwereld. Tot de band in 2017 een eenmalige reünietour deed met Elastica drummer Justin Welch, Modern English bassist Mick Conroy en Moose gitarist KJ McKillop (de echtgenoot van Berenyi). Die tour was meteen ook het begin van Piroshka want McKillop overtuigde zijn vrouw ervan om met deze line-up een nieuwe band te beginnen. Het resultaat was het debuutalbum Brickbat dat in 2018 verscheen. Zeker geen slecht album maar de songs ademden allemaal erg mainstream Britpop uit die niet echt voor een aardschok zorgden.
Voor album nummer twee Love Drips & Gathers, koos de band voor een andere aanpak. Terwijl op het debuut vooral nummers stonden van Welch en Berenyi lieten ze voor de nieuwe plaat nummers schrijven en producen door McKillop en Conroy. De nieuwe langspeler wordt dan ook aangekondigd als een echt shoegaze-album.
Het resultaat is een hele vooruitgang tegenover hun debuut. Wij zouden er nu niet echt een shoegaze-etiket op kleven, want Mike en co bewandelen op deze plaat meer de dreampop-weg met af en toe wat shoegaze elementen. Op die manier lijkt Love Drips And Gathers eigenlijk meer een vervolg op het laatste Lush-album Lovelife uit 1996. Maar who cares… deze nieuwe Piroshka is een zalige plaat die veel meer indruk maakt dan zijn voorganger.
Het is niet toevallig dat de band op deze plaat een eerbetoon, V.O., schreef voor de in 2019 overleden grafisch ontwerper Vaughan Oliver, de ontwerper van bijna alle albumcovers die verschenen op 4AD-records (dus ook die van Lush). Het is duidelijk dat de band met deze langspeler teruggrijpt naar het verleden en daar is niks mis mee als het zo’n knappe songs oplevert.
