We willen de bespreking van de ep van Peenoise graag beginnen met een citaat van één van onze huisgenoten, toen die met een verontruste blik in onze richting keek terwijl we naar The Party aan het luisteren waren: “Wa’s da?” Precies wat wij toen ook dachten! Maar laten we niet vooruitlopen op de feiten…
Headwalking is de nieuwe ep van Peenoise, een band geworteld in Evergem met in haar geledingen een stevige vertegenwoordiging van de familie De Sutter-Pinoy. Drie broers die niet vies zijn van wat muzikaal en theatraal experiment. Gitaar, veel synths, drums en stem, allemaal tegen de draad dan wel de stroom ingaand.
De vier nummers op deze ep zijn allemaal uitgepuurde en gerijpte versies van werk van Cesar De Sutter-Pinoys band Headwalking. Een band die werd opgeslorpt in wat tegenwoordig Peenoise heet en die we in 2019 nog aan het werk zagen in De Handelsbeurs in Gent. Het album werd opgenomen in de Gam en de Forvergem studios. Peter Desmedt (Gam Studio’s) bracht orde in de auditieve chaos en Cesar De Sutter-Pinoy en Geoffrey Burton deden de productie.
Elk nummer op Headwalking vertelt een ogenschijnlijk losstaand verhaal over wat het betekent om mens te zijn. Vier facetten van het individu die samen het begin van een schets van een persoon vormen. Opener Again en afsluiter Requim To A Milkman liggen daarbij het makkelijkst in het gehoor. Je zou Milkman zelfs poppy kunnen noemen.
Minder voor de hand liggend klinkt Can I Disagree. Geluiden zoals aliens die in de jaren zestig en zeventig maakten, komen regelmatig terug en geven het nummer iets spacey. De zusters Rana, Sherien en Amina Holail Mohamed (die je ook kan horen op enkele andere nummers) houden het nummer echter mooi samen en vormen de maizena die het geheel bindt.
De pièce de résistance op Headwalking is evenwel The Party. Het relaas van een compleet uit de hand gelopen feestje waarop de zatte nonkel knorrend als een varken ongein verspreidt. Een noisy, overstuurde gitaar, een scheut Doctor Who en Space Invaders, gescandeerde teksten en vomerende medemensen vechten het 5 minuten lang onderling uit. Blij dat we er niet bij waren.
Met Headwalking levert Peenoise een plaat af zoals we er hier niet al teveel zien voorbijkomen. Eigenwijs, hoekig, confronterend, soms wat over-the-top, maar nooit saai!
