Pascal Deweze is een grote mijnheer in de Belgische muziekscène. Metal Molly, Mitsoobishy Jackson en uiteraard Sukilove zijn maar paar voorbeelden van bands die hij mee opstartte. Daarbuiten heeft hij ook zijn eigen Studio Jezus, waar onder andere The Van Jets, The Germans en Tubelight hun platen opnamen. En als dat nog niet genoeg was maakte hij samen met Mauro ook nog de soundtrack voor de film: Gezocht man en speelt hij in groepen als Gruppo Di Pawlowski en Novastar. Vergeet ook zijn hommage aan Claude François niet, die hij samen met Nicolas Rombouts in elkaar flanste. Wanneer de man nog tijd vindt om te eten is niet erg duidelijk.
En dan is er nu eindelijk zijn eerste soloplaat: Cult Of Yes. Het is een eigenzinnige, vooral elektronische, plaat die mij vanaf de eerste minuut te pakken had. Ik voelde herkenning alhoewel deze cd (en vinylplaat) toch als zeer vernieuwend kan beschouwd worden.
Het eerste nummer is Ep 10. Hier scheiden we meteen het kaf van het koren. Wie opgegroeid is met kutmuziek zal na ongeveer 34 seconden terug naar kutmuziek gaan luisteren. Het is niet voor iedereen dus, maar tegenwoordig is dat veelal het bewijs voor een fantastische plaat.
Beautiful Penelope, de eerste single trouwens, begint wat bevreemdend en gaat dan over in prachtige samenzang en betoverende synthlijnen. Hoewel ik niet graag vergelijkingen maak moet ik het toch doen. Je hoort Massive Attack die aan Wendy and Lisa gevraagd hebben om eventjes de backings te doen. Grote kwaliteit.
Summer Bones heeft een heel hoog Eno en Byrne gehalte. Prachtige ritmes en een baslijntje om duimen en vingers bij af te likken. Alles zo subtiel dat je meerdere keren moet luisteren om alle variaties te horen.
Don’t look over your shoulder, met andere woorden, stop met in het verleden te leven en ga vooruit, Cult of Yes dus, positiviteit voor alles en zeker als je de fantastische drumlijn hoort en de sax van Alban Sarens. Het zou zo uit een soundtrack van een David Lynch-film kunnen komen.
Parts is dan weer pure funk. Nou ja, puur is veel gezegd. Het is funk heruitgevonden voor de 21ste eeuw, De backing vocals zijn weird, maar het zijn ongetwijfeld sirenen, die twee dames genaamd Lien en Anne-Sophie.
Dan volgt wat de tweede single gaat worden: I only have yes for you. En weer gaan we zonder twijfel de funky toer op. Het zou best kunnen dat Bill Laswell en Prince hieraan meegewerkt hebben, maar ik vind ze niet terug op de hoes, ’t is Pascal zelf die Subtile FUEL heeft uitgevonden. Een samentrekking van funk en electro, maar dan heel ingetogen.
De basslijn op Strange Behaviour is helemaal mijn ding. Het zit ‘ON THE ONE’, zoals Bootsy het ons allemaal geleerd heeft. Nog wat heerlijke vocals erbij en een synth die recht uit een jaren ’50 sci-fi movie is gekropen en je hebt weer een bangelijk nummer. Dit wil je live gehoord hebben, maar dan liefst in een grote zaal die half gevuld is met krachtige speakers. Het zal mij een rotzorg zijn of er nog plaats overblijft voor meer publiek dan ikzelf, hoewel ik het iedereen kan aanraden.
Think of me, nog wat meer heerlijke Subtile FUEL met wat humor erbij. Ik kan alleen maar hopen dat Mijnheer Deweze zijn volgende soloplaat vol staat met dit soort dingen. Dit is Goldfrapp, maar toch ook weer niet. De break duurt wat te lang naar mijn zin, maar alles komt weer goed, want daar is dan ineens weer die synth, die drum, die stemmetjes. Zalig!
Ik wilde eigenlijk niet elk nummer beschrijven, maar het ging niet anders. I am out on a field is de laatste track van de plaat. Maar zo schoon is dit. Ontdek deze zelf maar, ik zal zwijgen.
Cult of Yes is een plaat die je moet in huis halen, zoveel is zeker. En als Pascal Deweze met zijn band in je buurt komt, of zelfs ver weg: ga gewoon kijken en luisteren. Het zou me niet verbazen dat menig platenmaatschappijen dit niet wilde uitbrengen, zijn wij even blij dat Starman Records het wel weer gedaan heeft. Merci Pascal, meer van dat alsjeblieft en snel een beetje!
