Eenvoud siert, wordt al eens tegen ons gezegd, waarschijnlijk om de moeilijke conversatie uit de weg te gaan. Maar een samenwerkingsverband de naam Partners geven, valt met zekerheid onder die noemer. Partners is een duoproject van Leuvenaars Femke Fredrix (master beeldende kunsten) en James de Graef (van Shht). Ze leerden elkaar kennen op het KASK in Gent, waar Femke autonome vormgeving studeerde, en James muziekproductie en poppiano . In deze samenwerking vinden ze elkaar in ‘het steeds evoluerende huwelijk tussen elektronische muziek en visuele kunsten’.
We krijgen een conceptalbum waarin het samenspel van klank en beeld een belangrijke rol speelt. Ondanks het ontbreken van de bijhorende beelden gaan we voor het auditieve avontuur. Want avontuurlijk is het minst wat je over deze plaat kan zeggen. De gemiddelde mens heeft nood aan houvast, aan een kader waarbinnen iets gecreëerd wordt. Hier wordt dat kader duidelijk vanaf de eerste maat overschreden. Gelukkig dat de gemiddelde mens dus maar een psychologisch verzinsel is.
Het album zet in met First Steps. De titel dekt de lading met een collage van een babystemmetje en een rammelaar, waar het kenwijsje op piano, dat regelmatig zal terugkeren in het album, doorheen verweven zit. In Skrik wordt het initiële poezengespin opgeschrikt door een industrieel ritmisch intermezzo, om opnieuw in de korte melodie uit het eerste nummer te verglijden.
Vertigo voegt een nadrukkelijker industrieel tintje toe. Ondanks het blijvend gebruik van allerlei samples, is dit de eerste track die een rechtlijnige opbouw lijkt te volgen. De opzwepende track eindigt in een kabbelend voorspel, dat de piano van The Single Orange Was The Only Light inleidt: de meest dreigende track van het album.
L’Apparition krijgt dankzij de passende puzzelstukjes iets futuristisch. De zachte aanzet explodeert in het slotstuk plots richting breakcore die door een snelwegtunnel gejaagd wordt. Zeeberg laat ambient en industrial, die doorheen het volledige album verweven zitten, verbroederen als aanloop naar titeltrack Faust. We eindigen met de rustige roes van een spinnende poes, waarna we ons met een dekentje in de zetel rollen en de film nog eens voor onze ogen laten afspelen.
De link met Faust was ons aanvankelijk niet geheel duidelijk, ondanks songtitels als L’Apparition en Faust zelf. Ook toen we ons exemplaar uit de boekenkast haalden, bleef enig spoor ons bijster. De in het boek beschreven zoektocht naar geluk en begrip blijft een individuele weg, waar ieder een eigen invulling aan geeft. Dus misschien vandaar dit album? Uiteindelijk blijkt dat de projectpartners beiden een poes hebben die ‘Faust’ heet, en dat deze het startpunt vormden voor een project dat zich ook over dierenvraagstukken buigt.
Het eclectische, doch coherente album slingert heen en weer tussen rustpunten, mede dankzij de pianostukjes, en een flitsende gejaagdheid. We zijn vooral heel benieuwd naar de visuele invulling die hierbij door het duo voorzien zal worden. Vinylvoer voor fans van Venetian Snares, met behoefte aan ‘een passende achtergrond voor spastische bewegingen die sterke emoties ontlokt aan kittens’.
