PapaSoma is het éénmansproject van René Pusoma. Met dit project brengt hij een kruisbestuiving van pop, soul, funk en rock. Het is vooral de bedoeling om vrolijke nummers te brengen met humoristische teksten. Hij schrijft de muziek en teksten zelf en speelt en zingt ze ook in. Hij neemt zichzelf niet al te serieus en de vraag is of we dit project dan ook wel serieus moeten nemen?
Het openingsnummers So? klinkt alvast lekker funky, vooral door de zalige bas. De wat flauwe blazers en orgelpartijen doen de groove dan weer minder goed. In Instagram Hero horen we een brave Zappa die niet uit de band durft te springen. Ook in Put That Cookie Back komt Zappa even om de hoek kijken. Hier zit de groove alvast goed en beginnen we toch wel in PapaSoma te geloven.
Keeping Score is een vrolijke popsong die niet echt veel indruk maakt. Bij On a Train doet Pusama veel moeite om te klinken als Tom Waits die in een funky bar is verzeild geraakt, maar door de geprogrammeerde blazers komt het niet echt authentiek over. Met Soulfly probeert PapaSoma Curtis Mayfield’s Super Fly te evenaren maar helaas komt hij nog niet in de buurt.
Met Furball zijn we weer mee, lekker funky baslijntje en aanstekelijk drums krijgen ons bijna aan het dansen. We moeten denken aan een brave Wizards Of Ooze. Met Get Over It is de goede sfeer van het vorige nummer echter weer totaal weg. We zijn allemaal probeersels die bij elkaar gegooid zijn zonder een echt geheel te vormen. Bij afsluiter Shut Up horen we opnieuw Tom Waits, deze keer probeert hij te ontnuchteren op een soort van kermismuziekje.
Al bij al is Quirks een wisselvallig album dat bij momenten vonken geeft, maar helaas ook veel laagtes kent. Het klinkt allemaal leuk en vrolijk maar sommige nummers kunnen niet overtuigen zodat we op het einde op onze honger blijven zitten.
