Sinds 2012 maakt het Londense viertal Palace boeiende, gelaagde indierock die vrij uniek is. Leo Wyndham, Rupert Turner, Will Dorey en Matt Hodges leveren al die jaren knappe weemoedige songs af die in geen enkel vakje thuishoren en waarvan je vanaf de eerste tonen kan horen dat het om een Palace-compositie gaat.
Shoals is de derde langspeler van Palace die ze normaal gezien volgende maand in de Gentse Vooruit zouden voorstellen. Door de huidige omstandigheden is het optreden evenwel verplaatst naar 9 september.
Op hun derde album komen deze Britten niet echt met iets vernieuwends. We horen hier en daar wel wat Bon Iver invloeden maar over het algemeen bewandelen ze op Shoals opnieuw hun eigen pad.
We krijgen twaalf ijzersterke nummers die diepzinnig en doordacht zijn en waarop ze de grote vragen des levens onder de loep nemen. Telkens weer maken ze nummers die we allesbehalve oppervlakkige Britpop kunnen noemen, en toch is Palace zeer geliefd bij de Britse pers. Elke song is tot in de puntjes uitgewerkt wat een indrukwekkend geheel oplevert.
Op Shoals komt Palace heel dicht in de buurt van de perfectie. Elke song is een prachtige diamant die blijft blinken na iedere beluistering.
