“Wanneer je een deel van jezelf laat sterven, offer je op wie je nu bent voor wie je kunt worden.” En zo werden ze een nieuw muzikaal huis voor mekaar.
Zo huizen Michelle Nocon (zang en programmeren), Olivier JLW (gitaar, keys, noise), Jonas Sanders (drum, percussie) en David Alexandre Parquier (bas) sinds 2018 onder het dak van Of Blood And Mercury.
Nieuw, in de vele betekenissen van het woord, want hoewel hun sound iets van de jaren tachtig meedraagt, klinkt ze vernieuwend. Daarnaast vertoefden zowel Michelle Nocon (Batsheba, Serpent Cult, Death Penalty) en Olivier JLW (Enthroned, Emptiness) tot dan vooral in de extreme metalscene. Ook de muzikanten die hen bijstaan, hebben al heel wat andere ervaring vanuit bands als Soror Dolorosa, Emptiness, Pro-Pain en Resistance.
Wat we nu te horen krijgen is van andere aarde, of ruimte. Gemuteerde muziek om geesten te plezieren. Benoembaar als ethereal dark disco, pop noir, duistere ambient of avant-garde-rock. Maar vooral als onbenoembaar. Dát is de kunst in tijden waarin muziek zo makkelijk een labeltje krijgt, omdat we het wel al eens eerder hoorden, in tijden waarin alles als kunst opgesoupeerd wordt.
Buitenaards zachte noise opent dit album, waarmee je The Small Room binnentreedt. Als druppels op een uitgedroogde huid, voeden de fragiele instrumentale lijnen die toegevoegd worden. Strijkers en natuurlijke percussie-elementen laten het nummer warm groeien.
Tintelende synths prikkelen. The Body. Een popsound flakkert af en toe op, terwijl we van bij het tweede nummer verdwalen in de prachtige samenhang tussen stem en instrument die Strangers over de hele lijn meedraagt. Een track die nog meer verrassing brengt wanneer de ritmiek en de sfeer naar het einde toe een naadloze moodswing lijkt te krijgen. Meesterlijk!
Estranged was één van de eerste tracks die we te horen kregen van dit album en we waren er meteen van overtuigd dat we zouden vervreemden van wat we ervoor ooit hoorden. De intensiteit die deze band neerzet met de nummers – die allemaal binnen die zelfde unieke lijn liggen – is buitengewoon.
De 80’s-synths en -ritmes die Zer0 laat horen, verlaten algauw die vertrouwde sound, want hoewel de invloed er wel duidelijk is, krijgt het nummer meteen de Of Blood And Mercury-identiteit mee, dankzij de uitzonderlijke stem van Michelle en de eigenzinnige, levendige instrumentale twist.
Heerlijk elektronisch en met pit opent Abyss Watcher. Juicy electropop waarbij de beschrijving ‘dark ethereal dark disco’ meteen muzikaal gekaderd is. IJlzwoel als de leegte klinkt Michelles stem in het walmende Walk The Void, waarmee ze de schaduwen van het leven lijkt te verlichten.
Bitterzoet etherisch komt de titeltrack Strangers binnen. “Half vergif, half wijn. Half bitter, half zoet, wat staal, wat roest, wat overwinning.” Half bloed, half kwik. Melancholie die met knappe ritmes weg gedrumd wordt.
Het begeesterend duistere Ghost Molecules, start met een knappe spoken intro, waarbij we steviger snaar- en drumwerk krijgen, zonder de breekbaarheid, de raakbaarheid te verliezen. Uit dit prachtnummer blijkt heel wat talent en lef van muzikanten die met alles, behalve grenzen, rekening leken te houden.
Een zachte omarming met How Much It’s Worth laat je ziel vertragen, terwijl het energieke Farewell afsluit. ‘The sequence of life…’ of hoe een band veelzijdig uniek alle aspecten van het leven golvend in de juiste volgorde weet om te zetten in een geluid dat hen helemaal toebehoort.
Of Blood And Mercury serveert met hun debuutalbum Strangers geen voorgekauwde tracks die licht verteerbaar zijn, maar 10 nummers die je qua sfeer inpakken tot je verstikt in je eigen emoties in hun puurste vorm. De natuurlijke complexiteit in de nummers maakt Strangers extravagant in al zijn soberheid. Een prachtdebuut om U tegen te zeggen. Een band die ons dwingt om nieuwe woorden te gaan uitvinden voor hun volgende release verschijnt…
