sentimental is het Brusselse label dat oor heeft voor sentimenteel knappe sounds en dat een warme thuishaven biedt voor jonge, véélbelovende bands. Met sentimenteel beogen we niet het melige luik, maar het door passie gedreven geluid dat door al even gepassioneerde muzikanten neergezet wordt en alle emoties weet te raken.
Novgrod is zo’n band: het lo-fi-project van Giel Cromphout (El Yunque, BLÆGGER). Wat wij vooral horen, is de kwaliteit van het experimenteren die bovendrijft in zijn nieuwe release Roald. Het achtste album sinds Giel in 2015 zijn huiskamerproject met versleten gitaren en microfoons begon.
Tikkende ritmes en vereenzaamde vocals lokken ons binnen naar het donkere nummer Rapa Nui. Een fatalistisch klinkende tekst die versmelt met een prachtig klinkende grimmigheid. Het contrast tussen het gitaargetokkel en de baritonstem van Giel wordt subtiel opgevuld met experimentele noise in een duister kader met rafelende randen.
In het tweestemmige Crowd klinkt de gitaar bijna als derde stem, vrolijk wegtikkend in eenvoud, en dat gedurende slechts één minuut. De zanglijnen van Giel lijken een verhalend pad van begeesterde spoken vocals, die door hun afgebakende uitspraak voor een zwevende ritmiek zorgen. Bijna lieflijk, zoals men dat in echte bedroompop doet, opent Hunters. Punt. En dan wordt het nummer stilgelegd: “But it’s not. This song is called Hunters.” Waarna de lieflijkheid benadrukt wordt door belletjes en rinkels, maar ver op de achtergrond merk je een noisy, slepend geluid…
In een erg stille, doch noisy en triggerend sfeertje leidt Inland ons binnen in de donkere ruimte van de stilte. Met kreunende woorden herstart het nummer ongeveer halverwege. “You have to realise it’s NOT about you”, klinkt de boodschap die benadrukt wordt met verlichtende slagen in een warm klankbad.
In Metro nemen de metrische vocals de bovenhand op een knap noisy instrumentale sound die een modern stadsindustrieel sfeertje weergeeft. In Rifles is die ritmiek dan weer opvallend aanwezig door de eenvoudig aangeslagen snaren en percussie-elementen, waarna het ritme meer opgejaagd klinkt in Wildebeast. Een ritme ver op de achtergrond van de zanglijn en het trage gitaarwerk, waarmee contrasten en uitersten blijken te werken! Tesst sluit af als één van de meest melodische tracks op Roald.
Een uitbarsting van oergevoelens? Nee, wel negen nummers die fragiel doorweven zijn van rauwe, ruwe en oprechte emoties. Pop die in een erg duistere kamer te vinden is, om in klinkklaar verduisterde dromen weg te zinken…
Je kan je collectie uitbreiden met het album Roald op cassette, die je kan aankopen via het sentimental label. Streamen kan dan weer via deze link.
