Hallelujah, België heeft er weer een fantastische band bij! Hun naam? Newmoon, en ook al zal de Encyclopedica Britannica er niet mee kunnen lachen, moet je dit volgens de Kempenaren in één woord schrijven.
Mocht je het nog niet weten, deze jongens speelden vroeger met Midnight Souls rauwe punk. God weet waarom, maar plots besloten de vijf om shoegaze te gaan spelen. Hoewel het niet bij te houden is hoeveel bandjes beweren dat Loveless van My Bloody Valentine of Nowhere van Ride hun leven veranderde, luister je best toch eens naar Newmoon.
Het vijftal slaagde erin om na hun ep Invitation To Hold een plaat via PIAS op te nemen. En ja hoor, de shoegazeblogs winden er geen doekjes om: voor hun is Space een meesterwerk.
Hebben ze gelijk? Nou, misschien is het allemaal niet zo bijster origineel (dat is nu eenmaal de vloek van shoegaze), wel zorgt de sfeer, de kwaliteit van de songs, de opbouw en de melodie ervoor dat Space een van de beste platen is die je vandaag in het genre aantreft.
Hoewel je de songs bezwaarlijk radiovriendelijk kan noemen (niet dat de radio geen shoegazelawaai verdient, integendeel!) klinken ze allen op een of andere manier poppy. Meezingen doe je niet meteen, wel speel je als een gek luchtgitaar, of gewoon wat shoegaze met een mens hoort te doen.
We gaan niet flauw doen door iedere track met één of andere grote naam uit de shoegaze te gaan vergelijken. Wanneer bijv. de jongens de vrouwelijke vocals van Bab M J Buelens toevoegen is het glashelder dat Newmoon op zoek gaat naar de Rachel Goswell-factor, maar zo lang dit een magistraal resultaat heeft, mogen ze dat van ons gerust doen.
Space is overduidelijk een plaat van jongens die zeer veel indieplaten uit de jaren 90 in hun kast hebben staan, daarmee dwepen, het vervolgens in hun lijf absorberen en een zeer knap debuut hebben gemaakt. En nu naar de grond staren!
