Welkom in de wondere wereld van Naima Bock! Haar oeuvre is een melange van o.a. folk, blues, indierock, avant-rock, postpunk, bossa nova en chamber pop, gelardeerd met Balkanachtige toetsen. Haar muziek is zoals die van Youniss Ahamad, een ander geesteskind van deze generatie: veelzijdig, divers. Ooit was ze lid van Goat Girl en het experimenteel Londens folk collectief Broadside Hacks.
Als singer-songwriter startte ze een soloband met haar mooie weergaloze stem, gitaar tokkelende vingertoppen en vioolsnaren met liefde bestrijkende handen. Is zij getransformeerd in een Shiva met acht armen? Want in
haar gloednieuwe tweede album Below a massive dark land horen we meerdere soorten arrangementen.
Graaf een tunnel in je gehoor, luister aandachtig naar de resonantie van alle klanken. Doorheen het hele album vinden we in onze luistertocht een kazoo, drum, gitaar, trompet, saxofoon, dwarsfluit, viool, tamboerijn en bouzouki. Misschien ontbreken er nog enkele snaar- en blaasinstrumenten in het rijtje. Een ukulele, een mandoline, een banjo, een andere fluit misschien?
De bouzouki was geen makkelijke om onmiddellijk te herkennen. Het is een luit met een lange hals zoals een banjo en een eivormige klankkast zoals een mandoline. Een deel van haar cultuurerfenis? Haar moeder heeft naast Britse eveneens Griekse roots. Haar vader is afkomstig van Brazilië. Naima Bock heeft haar eerste zeven lentes geleefd in haar vaderland. Nadien verhuisde ze naar Engeland. We hopen dat haar authenticiteit intact blijft wanneer ze verder
doorbreekt in de muziekwereld.
Het album Below A Massive Dark Land bestaat uit tien nummers. Van begin tot einde klinkt het ontwapenend intiem. Haar stemt rekt ze elegant uit. Ze zingt ongelooflijk frivool, en klinkt alsof je niets zal overkomen in de cocon van haar warme timbre. De stemming schommelt tussen melancholie en euforie. Alsof je in een godverlaten bloemenweide pisbloemen uitblaast, wensen uitwisselt, dagboekverhalen voorleest, reflecterend mediteert, kwetsbaar deelt, flashbacks krijgt om vervolgens in het heden zorgeloos rond te huppelen en luidop te dromen over je toekomst. Het ene nummer is eerder repetitief en minimalistisch gebracht, het andere stroom over van verschillende melodieën. Het is echter nooit te veel of overladen. Het is experimenteel maar vormt niettemin één mooi geheel. De terugkerende meerstemmigheid maakt het af en lijkt oude volkswijsheden te herbergen, oud maar tijdloos, een bijna mythologische overdracht.
Haar nummers zouden geschikt zijn als filmmuziek net omdat ze zo weids en verhalend klinken. Van de standaard anatomie van een songtekst wordt regelmatig afgeweken. Het refrein is vaker een mantra-achtige herhaling met niet telkens dezelfde instrumentale begeleiding. In Takes One zingt ze, zingen ze, langdurig en herhaaldelijk “Some day you find another one.” Ook in andere liedjes zoals in Age keert dit element terug.
Het album Below A Massive Dark Land klinkt niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk als poëzie in de oren:
Gentle, Kaley, gentle
Feed my release, my sweet body
Lines further away
Takes ones age
Below a massive dark land
Moving star
Haar muzikale nicht zou Alice Phoebe Lou kunnen zijn. Alleen is zij de ietwat vrolijkere van de twee.
Andere muzikanten en bands waar je vermoedelijk voor te vinden bent als je Naima Bock graag beluistert: Meskerem Mees, Anne Winkin. , BLUAI, Ão, Sylvie Kreusch, Joanna Newsom, Vashti Bunyan, Linda Perhacs, Katy J Pearson, Sigur Ros, This is the kit, Beirut, Bill Callahan en Jack Johnson. Neem je tijd om je onder te laten dompelen, te luisteren naar wat er zich onder dat massieve, donkere land afspeelt.
