Geloof nooit mensen die zeggen dat ze niet van jazz houden. Of beter: laat hen eens wat dingen beluisteren. Geen genre is immers zo veelzijdig. De afgelopen jaren mochten we getuige zijn van de prachtigste klanken op de dwarsfluit, kora, tuba en drums, bij N∆BOU is het de trombone die centraal staat. Nabou Claerhout tovert wonderlijke melodieën tevoorschijn uit haar instrument, maar net zo onmisbaar zijn de gitaar van Roeland Celis, de bas van Trui Amerlinck en de drums van Mattias Vercammen.
Black Light, de opener van hun eerste plaat, sleept je alvast mee van een onheilspellend woestijnlandschap naar een ochtendlijke grootstad in luttele minuten. Tot het allemaal wat te veel begint te slepen, maar dan komen alle instrumenten weer netjes samen en schudt het kwartet er toch nog een fascinerend slot uit.
Titelnummer You Know is een instant klassieker. Meteen bij de eerste luisterbeurt werd ons duistere jazzhart gegrepen, van de film noir-achtige intro tot het swingende slot. Ook K.I.P. is zo verslavend. Wat een zonde dat dit duivels dansbare ritme afklokt op anderhalve minuut! Om een ‘cold turkey’ te vermijden, zit er maar één ding op: meteen na afloop dat nummer opnieuw draaien.
Niet alles op dit album is even schitterend. Zo vormt In The House Of F. (introduction) een wel heel lange aanloop naar het volgende nummer, In The House Of F. Gelukkig ontploft de groep daar wél compleet. Ook Chill is minder memorabel en wat te repetitief. Dat vergeef je N∆BOU echter als je Will We Remember You hoort, de ideale soundtrack bij een filmscène over een afscheid in een mistige haven. Of afsluiter Who Owns What, waarin het perfect op elkaar ingespeelde viertal acht minuten lang nog eens alles uit de kast haalt. Robuuste ritmes, ragfijne melodieën, melancholie die van elk instrument druipt en de ideale climax, zo zorgvuldig opgebouwd en uitgevoerd dat het één vloeiende suite wordt.
