Standbeelden verdienen de shit van duiven maar ze staan er wel en een standbeeld verdient Lenny Kaye. Wie? Awel, de gitarist van The Patti Smith Group, die in 1972 – in die tijd niks aan te vangen in zijn basis New York – zijn favoriete singles uit de jaren zestig op plaat liet persen. Het resultaat was Nuggets – een doos vol – en je moet die pikken/streamen/kopen.
Nee, echt, je hebt er niks van begrepen zonder die doos vol. Een hele generatie Amerikaanse lawaaimakers als The Standells, The Barbarians, Count Five, The Sonics en honderden meer deden hun ding in de garages waar ze vuil mochten worden, het boetekleed van kerken en zondagsscholen afwierpen en de punk uitvonden, al kwam die revolutie pas een decennium later toen The Ramones het decimaal telsysteem opnieuw deden tellen.
In onze driehoek werden puntschoenen aangescherpt en uit Gent kwam The Mudgang, kwaad, hun puntschoenen wijzend naar het nergens waar ze zouden eindigen, maar het label Wagonmaniac Music – van de wagon gevallen – heeft nu de eerste ep van The Mudgang uit 1983 – komt – ie, moeilijk Engels woord – ge-rereleaset. Of zo.
Op vinyl. Limited Edition. Een mens kan daar zo zijn/haar voordelen mee doen.
