“Het werken aan de nummers”, beschrijft zangeres Emily, “is een creatief proces, steeds in verandering, waarbij elk bandlid de vrijheid krijgt om te experimenteren.” Experimenteren is goed, vinden we. Maar sommigen doen dit beter echt enkel onder de douche…
Get Back Down geeft door de strijkers wel een fijne hippiesfeer weer, hoewel de zanglijn vrij eentonig is.
Disco is het nummer waarbij Modern Studies zelf aangeeft dat het doet denken aan Frank Sinatra die zich rond Lee Hazelwood wentelt. Dat is zeker visueel nog voorstelbaar. Maar bij Phosphene Dream wagen ze zich aan de opgeschroefde vergelijking met het duet van Nick Cave en Kylie Minogue. Wij dachten eerder aan een recht uit de groothandel geïmporteerde Florence And The Machine die tenietgedaan werd door een veel te zwakke backing vocal.
In het algemeen dus niet zo’n sterk album voor ons. Té zweverig, té veel oewoehoe-, aahaaahaaa – momenten, veel te weinig pit en een gebrek aan uniciteit.
Dit is het genre muziek waaraan je je mateloos ergert, terwijl je lusteloos het gangpad met maandverband, toiletpapier en ontstopper doorsjokt, hoewel de band een heel mooi gamma aan instrumenten laat horen…
Maar laat je vooral niet door ons beïnvloeden en check it out yourself !
