Meeslepende stukken worden afgewisseld met beukende ritmes en melancholische tokkelpartijen. Zo zouden we in het kort kunnen omschrijven waar Meander uit Brussel voor staat. Doch er is veel meer. Rustig gaat men van start met het eerste nummer Thousand Shapes, de tokkelende partij gaat over in een meer slepend ritme. Vlak voor de cleane zang erbij komt, hebben we al gehoord dat deze heren niet gekozen hebben om easy listening muziek te maken. De ritmes en vakkundig gevarieerde drums zorgen samen met wisselende gitaarpartijen voor een meeslepend geheel. Tot de bruuske overgang voor een tempoverandering zorgt. Pompende bas, scheurende solo… Deze heren zijn duidelijk beïnvloed door een karrenvracht stevige muziek, van hardcore tot progressieve metal en meer.
Je hoort ook dat Meander de kunst verstaat om complexe songs te schrijven die toch genoeg hooks hebben om zich in je oor te wurmen. Sowing The Seeds of Ruinatio is zo’n nummer. De intro van Fading Light klinkt dan weer zo intrigerend dat het nummer maar moeilijk te skippen valt.
Variatie troef bij Meander, die ook met slotnummer Unwavering een prima song afleveren. Wie graag door luistert naar muziek zal zeker plezier beleven aan deze complexloze complexe muziek makende band.
Kurt Van Camp
