Belgische bandjes die het gaan maken, tegenwoordig schieten ze als paddestoelen uit de grond. Natuurlijk weten we ook wel dat we dit allemaal met containers zout moeten nemen. Er is niet alleen een grote portie geluk in het spel, maar het gebeurt ook meer dan eens dat sommige bands na amper een paar songs compleet van het firmanent verdwijnen. Het is de wandel van het leven.
We vertrouwen erop dat Mauger, het muzikale geesteskind van zanger/gitarist Mauger Mortier, een tijdje bij ons blijft. De man en zijn band zijn immers wellicht tot veel in staat.
Naar verluidt durft deze stoute jongen tijdens zijn werkuren wel eens flarden tekst voor songs opschrijven. Laat ons hopen voor het desbetreffende bedrijf dat we dat niet al te letterlijk moeten nemen, want de muziek van Mauger Mortier is duidelijk het werk van een dagdromer.
Eerst deed hij het als singersongwriter helemaal alleen, maar ondertussen met Jan Duthoy, Jakob Nachtergaele (Absynthe Minded) en Matthias Debusschere (ex-Sioen) is Mauger een echte band geworden.
De in 2017 verschenen Streets Run Dry deed het goed op Radio 1 en we zien geen enkele reden waarom de nieuwe single (I’m Always Fine die de voorloper van het debuutalbum Sunday Competition is dat later op Mayway Records zal verschijnen) dat ook niet zou doen.
Hoewel de roots van de band in Oostende ligt, heeft deze band een geluid dat je associeert met Calexico, Eels en zelfs Townes Van Zandt.
Dramatiek die perfect in 3 minuten bezwerende indiepop wordt gegoten. Het Belgische landschap is er inderdaad weer eentje rijker. Hiep, hiep hoera!
