De nieuwe single van Marlijn Verhuizen, kan in een oogopslag de stugge grenzen die soms nog bestaan tussen Belgen en Nederlanders doen wegsmelten als sneeuw voor de zon.
De eerste tonen in deze nieuwe Nederlandstalige single zijn hard, metalig, onaangenaam en overstemmen de eerste gezongen woorden. Ze schudden je wel snel wakker en voor je het goed en wel door hebt, word je meegesleept in een zonnige zomermiddagse trance met donkere ondertonen.
Deze stevige song haalt z’n kracht niet zozeer uit keiharde riffs of dikke gitaarsolo’s, maar eerder uit de constante drumbeat die stil maar krachtig aanwezig is doorheen het hele nummer en ons zonder moeite voortsleept tot het 3:33 durende nummer plots alweer voorbij is.
Het is deze balans tussen het constante ritme en de subtiele synth-overtonen die bij ons een warm gevoel van melancholie opwekt zonder daarvoor veel moeite te moeten doen.
En dan zwijgen we nog over de zang die frontvrouw Marlijn voor haar rekening neemt. Op zich zijn de zangkunsten van Marlijn geen een uit de duizend, maar het is de zeemzoete tekst, die zo slim geschreven is dat iedereen zich er wel in kan herkennen die dit nummer compleet maakt.
‘en aan eenieder die het horen wil vertel ik van je ogen’
Wij zullen alvast aan eenieder die het horen wil vertellen van Marlijn!
