Laat dit even inzinken: ze hebben 1,4 miljoen platen verkocht. ‘Ze’, dat is Mama’s Jasje en bovenal Peter Vanlaet. Die hield zich het afgelopen anderhalf jaar bezig met het maken van nieuwe nummers en het zoeken naar oud spul om te coveren.
Want dat zijn ze altijd geweest, een coverband. We kunnen allemaal Als de dag van toen (Reinhard Mey) en Laat me alleen (Rita Hovink) meefluiten als we dat al zouden willen. Maar de originelen bleven gewoon altijd beter dan wat Mama’s Jasje daar van draaide.
Ook op Spiegel. Akkoord, er staan een paar nieuwe songs op, zoals de single Lief. Hobbelende strandballen in de volle zon en voorzien van de blazers die OMD’s Locomotion lieten vlammen. Even zonnig: Als zij dat wil; lui en zomers en jazzy.
Romantiek is dan weer klassieke FM-rock ook al zit er dat gitaarakkoord van Oasis’ Cigarettes and Alcohol in. Moet geen single worden, moest het al zijn.
En dan begint de karamellenverzerij. Oké, Vanlaet moet geen speech voorbereiden met oog op de Nobelprijs Literatuur maar de tekstvellen van Dat jij en wij niet meer zijn of Spiegel doen tenen krullen die nooit gekruld wilden worden.
En dan, drumroll… de covers!
De vraag ‘Waarom?’ dringt zich op. Want: Vanlaet voegt niks toe aan de originele versies van Fragile (Sting), Domino (Clouseau, al is het een, ahem, rockversie), You Do Something To Me (Paul Weller) of Onderweg (Abel). Als je er niks kan aan toevoegen, blijf er dan vanaf leert het Groot Boek der Rockjournalistiek ons. Hij moet wel héél dronken in coronatijden geweest zijn om het in zijn hoofd te halen Et si tu n’existais pas van Joe Dassin nog eens lichtjes en luchtig te willen overdoen. Hallelujah (Leonard Cohen) is zelfs gewoon een cover van de cover die Jeff Buckley ervan maakte.
Maar goed: 1,4 miljoen Mama’s Jasje-fans ‘can’t be wrong’. Hun komende shows zijn uitverkocht. En wie zijn wij dan? Eén van diegenen die geen plaat van Mama’s Jasje in huis hebben en dat zo willen houden.
