Tekst Hendrik Hindrex
Kris de Bruyne is overleden. In de diverse media worden de woorden legendarisch en kleinkunst uit de kast gehaald. Een terugblik op de liedjes van de peulschil met de voice like sand and glue.
De zanger uit Kruibeke was méér dan kleinkunst. In de jaren 70 behoorden de concerten van Kris de Bruyne tot het beste van wat de Belgische rock te bieden had. Het was vooral met zijn tweede elpee Ook Voor Jou dat hij de Nederlandstalige rock een andere richting induwde.
Vóór deze plaat had de Bruyne al vrolijk geëxperimenteerd met Lamp, Lazerus en Kris. De liedjes De Peulschil en De Onverbiddelijke Zoener gingen met de meeste aandacht lopen. Het betere nummer Huisje (I en II) was echter dé reden waarom er vanaf 1971 rekening gehouden werd met de student op Sint-Lucas te Brussel.
De eerste soloplaat van Kris De Bruyne flopte. De niet verkochte exemplaren werden uit de handel genomen. In 1973 begreep men nog niet dat Lied Van De Lafaard en Ook Omdat Brussel Stinkt een voorbode waren van één van de betere Nederlandstalige platen.
1975 was een boerenjaar voor de liefhebbers van het Nederlandstalige lied. Lieven scoorde met de cultplaat Jus d’Orange. Wim de Craene bracht twee (!) langspeelplaten uit : Alles Is Nog Bij Het Oude en Brussel. En de sugarman van de Belpop Bert De Coninck schreef rockgeschiedenis met de elpee Enfant Terrible.
Kris de Bruyne kwam op de proppen met Ook Voor Jou. Maar Nederlandstalige rock bestond officieel nog niet en bijgevolg werd de plaat in de kleinkunstbak gedeponeerd.
Opener Vilvoorde City werd in de stad van de pjeirefretters niet op gejuich onthaald. Live was het wél een voltreffer. Het tweede nummer ’s Nachts Als Het Donker Is, ging over het ‘gebruik’ van een vriendin. Zo heette dat in de jaren 70. Als Je Weg Gaat kreeg je live steevast in een stevig rockende uitvoering te horen. Bij de laatste zin ‘… zou ik willen dat ik nooit meer wakker werd’, fronste het jeugdclubpubliek de nog niet geëpileerde wenkbrauwen.
Alweer Een Dag Voorbij en Oh Ohie Oh waren fraaie nummers, maar voor de toenmalige fans was het toch meestal wachten op het eerste nummer van de b-kant.
En dat was de klassieker Amsterdam. Of de Bruyne ook aanwezig was op dat ene optreden van Randy Newman in het Congresgebouw kunnen we hem niet meer vragen. Maar de zeldzame boeken wachten er nog steeds op kopers. Jammer dat het liedje verzeild raakte in een reclamespotje van een Hollandse kaasboer. Maar evenzeer was het nummer een hernieuwde kennismaking met broer Koen. Na Brussel van Johan Verminnen, had hij weer zijn piano-stempel gedrukt op een klassieker.
Ook Voor Anita was destijds een terechte radiohit. De nummers Ik Wil Wel (Met Je
Meegaan) en Als Ik Ooit Voor De Keuze Stond klonken tijdens de vele concerten nog het meest zoals op de plaat. Met dank aan bassist Yvan De Souter.
De elpee sluit af met Hoe Uit Ik Dan Mijn Vrolijkheid en Van Toen Ik Twintig Was. Twee nummers die tot zijn beste werk behoren. En die live meestal gebracht werden op hetzelfde luide geluidsniveau als dat van T.C. Matic enkele jaren later. Voor de jongelui: er is ooit een tijdperk geweest zónder geluidsnormen.
Het succes van Ook Voor Jou zou Kris de Bruyne nooit evenaren. Philips bracht ’s mans debuutplaat daarna weer uit in een nieuw jasje.
In 1977 was het openingsnummer van de opvolger Ballerina’s een verzoek aan producer Koen de Bruyne om zijn lief af te pakken. “Zodat ik weer huilen kan, en trap het af naar Amsterdam.” Alsof hij zelf wist dat deze plaat niet de kwaliteit had van de vorige. Koen schitterde nog op Lieve Jacoba, maar overleed nog vóór de release van de plaat.
In 1978 gooide de Bruyne het roer helemaal om. De single Oh Mama werd aangekondigd als een antwoord op het geweld van de Sex Pistols en de plaat Paprika volgde snel. Kris zong over de spoken in het Castelli Di Cannero. Om vervolgens troost te zoeken bij zijn Lydia op het toen nog rustige Ile D’Yeu.
De parka’s waren toen al lang ingeruild voor trendy new wave-kleding en de Bruyne verloor het contact met zijn publiek. Oog In Oog en Keet In De Lobby losten niet alle verwachtingen in. Tot Mijlenver Over De Grens bevatte met Ons Lief nog een mooie cover van Bob Dylan.
Op Buiten De Wet uit 2001 schraapt hij alweer zijn stem voor een cover van Bawb : Vader Van Nacht werd een geslaagde bewerking van het minder bekende liedje van Dylan. Maar het was vooral Mauro Pawlowski die de cd naar een hoger niveau tilde.
In Winter In Wilton zingt Kris de Bruyne over 8 december 1980 : ‘John Lennon is dood (…) de cops in New York slaan alarm.’ Het is vandaag alweer winter in Wilton en ook in New York is het sneeuw ruimen.
Met het overlijden van Kris de Bruyne verloor de Nederlandstalige rock een boegbeeld met een geweldige stem en minstens één klassieke elpee.
Vaarwel Kris.
