De kerstman bracht dit jaar een jong talent van jewelste. We presenteren Paulien Rondou, alias Catbug, een singer-songwriter (nog niet weglopen!) uit Antwerpen die het klaarspeelde om met de vier nummers die haar vi.be profiel rijk is, evenveel indruk te maken als Club Brugge vorige week tegen Anderlecht. Wie singer-songwriter hoort, rolt misschien automatisch met de ogen, melige kampvuurmomentjes indachtig. Maar nee, deze keer niet!
Catbug blinkt namelijk uit in originaliteit. Wie als invloeden Sam Amidon en Jesca Hoop (de voormalige nanny van Tom Waits) opgeeft, bewandelt waarschijnlijk de iets spannendere paden dan het doorsnee ‘meisje met de gitaar’. En ja, hoor.
Je wilt bewijzen? Waag je dan even aan I Like Cats, I Like Hats, het eerste nummer op haar profiel. Pure schoonheid verpakt in een song die erg ingetogen begint en zachtjesaan dieper en dieper de melancholie in kruipt via heerlijke samenzang (Rondou zingt haar eigen backings in) en subtiel gitaargetokkel. Ook valt het grote stembereik van de jongedame op, geëtaleerd in Catprince (die uithaal halverwege!). De fijne vibrato levert extra punten op en een referentie naar Aldous Harding, al is Catbug vooral Catbug.
De songs van jongedame zijn ragfijn en worden met satijnen tederheid richting oorschelp begeleid. Neem nu Battle Baby, dat bij een eerste luisterbeurt misschien een beetje naïef aanvoelt maar steeds beter wordt bij elke klik op ‘repeat’.
Voor wie verlangt naar afwisseling, brengt How Then soelaas. Een sobere synth ondersteunt het gitaargetokkel en de frêle stem van Catbug doet de rest. Bloedmooi.
Catbug stak vorige week overtuigend de overwinning van De Zes op zak en mag zich daardoor ‘Artist in Residence’ noemen in Trix. Ook speelt ze op 9 of 10 februari op We Are Open, het showcasefestival van datzelfde Trix. Wij zullen er zijn, want deze jongedame heeft talent in overvloed. Tot dan!
QUINTEN JACOBS
