Cosy Invasion is een band uit grensgehucht De Klinge. 4 mensen met maar liefst 45 jaar aan muzikale ervaring versmolten vorig jaar tot de poprockband die ze vandaag is. Een boreling met grijs haar, zo u wil. Na een jaar repetities zijn ze klaar om de scène te betreden, met een 6-tal songs op zak. Wij legden ze voor u alvast op het hakblok.
When I Die begint met een nogal onhandige reggaedrumsample, royaal overgoten met dubecho. Op de achtergrond een zweverige soundscape. Het geluid is nogal warrig, alsof het niet de bedoeling is om samen te spelen. Gelukkig heeft zangeres Lynn Louise Pauwels de stem van een 80’s popmuze om de boel recht te houden. Ze zou nog niet misstaan naast Patti Smith!
Walls dan. Toegegeven, hier zit iets in. Moeilijk om niet met de voet mee te tikken op het ritme. Hoe meer je het beluistert, hoe meer de gitaarriff blijft hangen in je hoofd; dat verdient uiteraard pluspunten. Toch is er nog iets waardoor deze catchy tune geen pophit zou kunnen worden, een meezingbare tekst misschien? Desondanks het leukste nummer van de zes.
Ranger’s Tale en Losing control zijn dertien-in-een-dozijnnummers. Weinig eigenheid, maar je gaat ook niet zappen als het opligt. De gitaren doen hun werk, maar geen overuren.
Drawing A Line klinkt stukken beter, met catchy refrein en een erg herkenbare deun. Voor zij met een luisterend oor vallen er ook wat Daan-(lees: Housewife) of zelf Red Zebra-invloeden te bespeuren. Een kast van een song, die live wellicht heel wat kinnebakken doet stuiteren.
Wat wij onthouden van Cosy Invasion: een band met potentieel. De factoren klinken beter dan het eindproduct, al slagen ze er zeker in met overtuigend materiaal te komen. Most valuable player is zangeres Lynn, met een heel herkenbare en karaktervolle stem. Wij kijken uit naar toekomstig materiaal!
