Toen in 2022 The December Sessions uitkwam, een ep waarop Lucky Came to Town uitpakte met eigen werk en covers van de idolen van zanger-gitarist en bezieler Kim Van Weyenbergh, waren we niet dat beetje enthousiast. Dit smaakte naar meer. Ondertussen is dat moment gekomen, een eerste full release, het debuutalbum. Debuut klinkt vreemd als je weet dat de band al van 2015 aan de weg timmert.
Alsof er al genoeg tijd verloren werd, pakt de band dan maar meteen uit met een absolute klassieker! De plaat werd The River Knows My Name gedoopt en bulkt van de fijne americana, roots- en countryrock. Tien songs vol hart en ziel, rauwe verhalen en een staalkaart van het leven zelf, met liefde en verlies. En vooral sterke composities. En zoals dat ook bij The December Sessions was: alles klinkt gemeend en oprecht en is puur. Niet moeilijk dat het album al een tijdje op repeat staat bij ons.
Voor de opnames trok de band naar de Fandango-studio’s met niemand minder dan Dirk Lekenne, die je natuurlijk ook kent als gitarist bij David Ronaldo & The Dice. Lekenne wist de rauwe verhalen vol hart en ziel goed te vangen, en dit plaatje kan zo in de eregalerij naast het beste werk van John Prine, Bruce Springsteen, Jason Isbell, Steve Earle of Neil Young, want tijdloze klasse.
De band anno 2025 bestaat uit Kim Van Weyenbergh (zang en gitaar), Annemie Moons (zang), Wouter Grauwels (leadgitaar), Dimitri Laes (toetsen), Joost Buttiens (bas) en Bart Steeno (drums). Dirk Lekenne speelt ook slide gitaar op enkele songs, en de machtige fiddle-klanken zijn het werk van Katrien Bos.
Het album opent sterk met Ain’t No Blues, dat start met een sfeervol orgeltje, de stem van Van Weyenbergh die de eerste lijnen alleen zingt, waarna de stem van Annemie Moons invalt, en vervolgens ook de band. Voor we het weten, zitten we in een signature song van formaat. Heerlijk bluesy countryrock, met prachtige samenzang. En: “Ain’t no blues keep draggin’ me down”. Geniale tekst ook.
“Come dance with me and make me smile”, luidt het vervolgens. Come Dance zou je zo ergens situeren in het thuisland van de country. Een geweldige vibe, zalige samenzang tussen Van Weyenbergh en Moons en de fiddle maakt het helemaal af.
Een instant favouriet van ons is de geweldige storytelling in Oh Loretta. Wat een verhaal, wat een droef en dramatisch verhaal, Loretta toch. Heel doorleefd gezongen door Van Weyenbergh. Maar dan moeten we het ook even over Hands On The Weel hebben, pakkend gezongen, prachtige pianopartijen van Laes en meesterlijk gitaarwerk van Grauwels. Wat een prachtlied tout court.
Het eerste deel van het album, op de vinyl het einde van kant a zeg maar, wordt besloten met het beklijvende en sterke verhaal dat Lone Wolf is, met opnieuw een mooie rol voor de fiddle van Katrien Bos. En ook in Going Back, de jongste single uit de plaat, hoor je Bos nog mooie dingen doen. Going Back, nog zo’n sterke compositie en sterk verhaal, alweer een instant fave.
Soulfire is elektrische countryrock van de bovenste plank, met een haast galopperend ritme en zalige slide-gitaarpartijen van Dirk Lekenne. De samenzang is ook weer geweldig en wat wordt er weer heerlijk gemusiceerd, wat een feest! Ook Even Now heeft een geweldige vibe over zich. “Even now I’m climbing higher…” Alweer een zacht galopperend ritme, sublieme samenzang met geweldig percussiewerk van Steeno, en erg fraaie fijne gitaarlijnen, en aan het einde een subtiele pianopartij.
Tijd voor een absoluut kippenvelmoment op het album? Check! Het beklijvende Coal Blues, kruipt zo onder je huid. Slik! Een pakkend verhaal, zo oprecht en doorleefd gezongen dat het pijn doet, met een orgeltje en zuinige pianopartijen op de achtergrond, met een ingetogen ritmesectie, de ruimte latend voor het pakkende verhaal, met wat later ook een sublieme gitaarlijn.
Met het uptempo New York City Nights wordt deze sterke worp van Lucky Came to Town besloten, nog eventjes alles uit de kast halend. Het doet een beetje aan Bruce Springsteen denken bij momenten, dan ook weer net niet. En het refrein heeft een verre gelijkenis met Another 45 Miles van Golden Earring, maar dat is vér gezocht eigenlijk.
We vallen wat graag in herhaling. Dit is een topplaat, die zo in de platenkast kan staan tussen enkele klassiekers van de allergrootsten in folk, americana en countryrock. Daar moeten we niet flauw over doen. Zeg dat wij het gezegd hebben. Een ideaal Sinterklaas- of vroeg kerstcadeau en ideaal luistervoer voor de kille herfstavonden. Enfin, koop die plaat nu maar gewoon!
The River Knows My Name is uit op vinyl en cd, en te vinden op gekende streaming-platforms.
Facebook – Instagram – Website
